بررسی روند های مهاجرت بین المللی نشان می دهد، تعداد مهاجران بین المللی در جهان طی چند دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. یکی از مهمترین مولفه های اثر گذار بر سطح و روند مهاجرت های بین-المللی مشخصه های جمعیتی کشورها می باشد. هدف اصلی این پژوهش تحلیل سطوح و روند مهاجرت بین المللی می باشد و سطح و روند الگوهای مهاجر فرستی و مهاجر پذیری در کشورهای آسیا و اقیانوسیه با تاکید بر ایران طی دوره 1990-2010 و نقش عوامل جمعیتی (از جمله میزان باروری کل، مرگ و میر عمومی، امید زندگی در بدو تولد، میزان رشد سالانه جمعیت و میانگین سن) و عوامل اقتصادی(از جمله درآمد سرانه و ضریب جینی) و عوامل اجتماعی (سطح تحصیلات، سطح توسعه انسانی، میانگین ساتهای مدرسه روی، کاربران اینترنتی و جمعیت سالمند) تشکیل می دهد. روش مطالعه اسنادی است. اطلاعات و داده های مورد نیاز را از سایت سازمان ملل و بانک جهانی جمع آوری کرده و سپس با استفاده از نرم افزارexcel ، spss داده ها را تجزیه و تحلیل کردیم. به لحاظ روش شناسی، با توجه به میزان خالص مهاجرت کشورها به دو دسته تقسیم شدند: الف) کشورهای مهاجرپذیر ، هر چه کشورهای مورد مطالعه به لحاظ شاخص توسعه انسانی وضعیت بهتری داشته باشد، میزان مهاجرپذیری بالاتری دارند. جوانان واقع در گروه سنی 39-20 بیشترین درصد مهاجران بین المللی را تشکیل می دهند. به طوری که کشورهایی که دارای ساختار سنی جوان هستند، عمدتا مهاجرپذیر هستند. ب) کشورهای مهاجرفرست، با میزان منفی مهاجرت ، شاخص توسعه انسانی در مرتبه پایین تری قرار دارد و در گروه سنی 64-40 بیشترین درصد مهاجران را تشکیل می دهد. بنابراین این کشورها دارای ساختار سنی سالخورده هستند. در نتیجه کشورهای مهاجرپذیر شاخص توسعه انسانی بالاتری نسبت به کشورهای مهاجرفرست دارند. همچنین مقایسه دو دهه روند مهاجرت بین المللی کشورها منتخب آسیا و اقیانوسیه نشان می دهد، نسبت مهاجران بین المللی در کشورهای در حال توسعه کاهش می یابد(جریان مهاجرفرستی) و این نسبت در کشورهای توسعه یافته با افزایش رو به رو است(جریان مهاجر پذیری). واژگان کلیدی: مهاجرت بین المللی، مبدا و مقصد، عوامل اقتصادی و جمعیتی