تحلیل خطاهای زبان آموزان یکی از شیوه های اثربخش در اصلاح روش های آموزش زبان دوم است. در واقع، بروز اجتناب ناپذیر خطاها در روند زبان آموزی در هر سطحی، این امکان را برای مدرسان و محققان فراهم می آورد که با بررسی و تحلیل آن ها انواع و علل بروز خطاها را تعیین نمایند و از این طریق، راه های موثری در جهت بهبود و اصلاح شیوه ی آموزشی ارائه نمایند. هدف از نگارش این پژوهش بررسی، طبقه بندی و علت یابی خطاهای نوشتاری 32 نفر فارسی آموز روسی زبان سطح میانی می باشد. خطاهای این دسته از زبان آموزان درمجموع 87 متن نوشتاری، 1504 خطا بوده است که از طریق روش های خودانگیخته (استخراج آزاد) و انشایی گردآوری شده است. خطاهای نوشتاری این گروه از فارسی آموزان با توجه به تقسیم بندی جیمز (1998) به ترتیب در گروه های املایی، مکانیکی، واژگانی و دستوری دسته بندی و هر دسته در زیرمجموعه هایش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. همچنین منشأ وقوع خطاها در دو گروه خطاهای «میان زبانی» (خطاهایی که منشأ تولید آن ها زبان مادری (روسی) می باشد) و خطاهای «درون زبانی» (خطاهایی که منشأ تولید آن ها زبان دوم (زبان فارسی) است) بررسی گردیده است. نتایج پژوهش نمایانگر آن است که خطاهای دستوری 54.89%، خطاهای املایی 28.94%، خطاهای واژگانی 14.84% و خطاهای مکانیکی 1.33% خطاها را شامل می شوند. همچنین تحلیل داده های تحقیق نشانگر آن است که 77.03% خطاها منشأ درون زبانی و 22.97% خطاها منشأ میان-زبانی دارند و این امر تأثیر بیشتر زبان فارسی (دوم) را در بروز خطاها نسبت به زبان روسی (مادری) نشان می دهد.