پژوهش «بوردیو» درباره عکاسی بخشی از نظریه او درباره«سرمایه فرهنگی» است که همراه با «سرمایه نمادین»،«سرمایه اقتصادی» و «سرمایه اجتماعی» ، «پایگاه اجتماعی» فرد را تشکیل می دهد.به طور کلی مضمون آثار «بوردیو» علاقه به «منزلت» و رقابت بر سر این منزلت است و به بررسی چگونگی پدید آمدن ذوق و قریحه از دل مبارزه برای منزلت یا بازشناسی اجتماعی می پردازد.از نظر او مهمترین عامل در حفظ و تداوم پایگاه اجتماعی فرد، انتقال سرمایه فرهنگی است. اهداف: در جامعه معاصر شهری تهران وجود گسل اجتماعی و اقتصادی مشهود است و به تبع آن نحوه استفاده و برخورد با عکس نیز تحت شعاع قرار می گیردبنا براین پژوهش حاضر میزان اقبال به عکاسی را در تهران از لحاظ کمی و کیفی مورد بررسی قرار داده تا از این طریق به جایگاه عکاسی در وضعیت فرهنگی امروز جامعه ما پی ببرد و علل و عوامل استقبال یا عدم استقبال از آن را در میان طبقات مختلف جامعه مورد بررسی قرار دهد. روش اجرا: بصورت کمی و کیفی با رویکردتطبیقی تحلیلی وبا استفاده از منابع کتابخانه ای وامار گیری میدانی نتایج: با رشد روند مدرنیزه شدن جامعه معاصر مشق عکاسی به صورت غیر قابل تردید ی رشد کرده و گرایش طبقه متوسط برای کسب منزلت فرهنگی تکیه بسیاری را به این رشته نموده است.