این تحقیق تلاشی بودجهت مقایسه فراوانی کاربرد ابزار پیوستگی معنایی متن در نوشته های استدلالی مستقل و ترکیبی 95 زبان آموز سطح بالای متوسط به منظور یافتن هر نوع تغییر ممکن در نوع و فراوانی کاربرد ابزار پیوستگی معنایی با توجه به ماهیت متن نوشتاری. شرکت کنندگان در این تحقیق فارسی زبانان بومی 18 الی 30 ساله ای بودندکه در موسسه زبان سفیر (شعبه یزد- ایران) در حال فرا گرفتن انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی بودند. نمونه مورد مطالعه این تحقیق شامل 58 زبان اموز زن و 37 زبان اموز مرد می باشد. از آنها خواسته شده بود تا مطابق با بخش نوشتاری تست toefl ibt پس از خواندن یک متن و گوش دادن به یک سخنرانی در مورد یک موضوع مشابه یک متن استدلالی ترکیبی بنویسند. شرکت کنندگان ابتدا یک متن مستقل بر اساس یک موضوع نوشته و پس از دو هفته وقفه متن ترکیبی را نوشته و تحویل دادند. هر دو متن از بخش نوشتاری تست toefl ibt انتخاب شده بودند. نتایج حاکی از ان بود که تفاوت قابل ملاحظه ای درکاربرد تقریبا تمامی انواع ابزارهای پیوستگی معنایی در هر دو نوع متن وجود داشت و اینکه درمتن مستقل از ابزار پیوستگی معنایی کمتری استفاده شده بود. نتایج همچنین نشان داد که زبان آموزان ایرانی در زمینه ی پیوستگی متنی استفاده ازارجاع به ما قبل را به استفاده از ارجاع به مابعد ترجیح می دهند و تعداد اندک ابزارهای جایگزینی و حذف در هر دو متن مستقل و ترکیبی محقق را بر انگیخت تا ادعا کند که شرکت کنندگان در این تحقیق دانش کافی در این دو زمینه نداشتند. این مساله همچنین روشن شد که زبان آموزان دراستفاده از ارجاع و پیوستگی های واژگانی در متنهای ترکیبی نسبت به متنهای مستقل بهتر عمل کردند. در نهایت می توان نتیجه گیری کرد که متن ترکیبی تاثیر مثبت بر روی کاربرد زبان آموزان از ابزار پیوستگی معنایی داشت. نتایج این تحقیق گواه بر وجود تاثیر روش تستی بر روی فعالیت های نوشتاری است و ممکن است از استفاده از متنهای ترکیبی جهت فراهم کردن تصویری بهتر از تواناییهای نوشتاری زبان آموزان حمایت و پشتیبانی کند.