به موازات رشد و گسترش استفاده از فن آوری اطلاعات، حقوق جزا با مد نظر قرار دادن پیشرفت های فن آوری اطلاعات و فرصتهای بسیار پیچیده آن برای سوء استفاده از امکانات فضای سایبر و آسیب رساندن به هویت، شخصیت و حیثیت افراد، در جهت ضابطه مند ساختن این فضا و تأمین امنیت به جرم انگاری جرایم نوظهور پرداخت. بنا به ضرورت یک اقدام بین المللی هماهنگ برای رویارویی با این فضا، کنوانسون جرایم سایبری معروف به بوداپست به عنوان مهم ترین سند بین المللی به جرم انگاری برخی از مهم ترین جرایم سایبری پرداخت. قانون گذار ایران نیز به تبعیت از کنوانسیون بوداپست از این جریان بین المللی غافل نماند و با تصویب قانون جرایم رایانه ای در سال 1388 گام جدی در جهت ضابطه مند ساختن این فضا و مبارزه با این جرایم برداشت. جرایمی چون تحریف نگاری هویت، انتشار فیلم یا عکس خانوادگی و اسرار خصوصی و... که تا پیش از این در ذهن قانونگذار مفهومی نداشت با رخنه گری فضای سایبر مورد جرم انگاری قانون گذار قرار گرفت. در این نگارش سعی بر آن داریم تا به بررسی این جرایم تا حد مختصری بپردازیم.