اصولاً کشورها از همان ابتدا با تهدیدات امنیتی مختلفی روبرو بوده اند که این تهدیدات ناشی از محیط راهبردی و سیستم بین المللی آنها می باشد. در این میان یکی از ویژگی های سیستم بین الملل که بر شکل گیری چنین تهدیداتی تأثیرگذار بوده و در نتیجه بر نوع سیستم دفاع آن موثر گردیده است چرخه راهبردی موجود در آن می باشد که این چرخه با ویژگی های خاص خود عملاً نوع سیستم دفاع راهبردی کشورها را تعیین می نماید در این میان قدرت ها و واحدهایی که در درون چنین سیستمی قرار گرفته اند و از ویژگی خاصی مانند ویژگی ژئوپلتیک، ژئوکالچر و ژئواکونومیک برخوردار می باشند به صورت مشخص تحت تأثیر چنین چرخه ای خواهند بود. در این میان ج.ا.ایران به عنوان یکی از قدرتهای مهم منطقه ای و به دلیل ویژگی های ژئوپلتیک، ژئوکالچر و ژئواکونومیک از این ناحیه با تهدیدات راهبردی مختلفی روبرو می باشد و به دلیل حضور قدرتهای فرامنطقه ای و مداخله گر در سیستم های تابعه آن مجبور به طراحی نظام های مدیریتی خاصی است. لذا این پژوهش بر محوریت این پرسش اساسی شکل می گیرد که تأثیر چرخه راهبردی ج.ا.ایران بر نوع سیستم دفاع استراتژیک آن چگونه است؟ این پژوهش در پاسخ به پرسش اصلی بر این باور است که چرخه راهبردی مذکور سیستم دفاع راهبردی بومی شبکه ای را بر ج.ا.ایران تحمیل خواهد کرد. و ضمن بررسی چرخه راهبردی شبکه منطقه ای خود و محیط امنیتی راهبردی، به تجزیه و تحلیل علمی موضوع پرداخته است و مدل سیستم دفاع راهبردی بومی شبکه ای را ارائه می‎نماید. واژگان کلیدی: ژئوپلتیک، ژئوکا لچر، ژئواکونومیک، چرخه راهبردی، محیط راهبردی، سیستم دفاع راهبردی شبکه ای بومی، جمهوری اسلامی ایران.