هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر روش درمانی فرزندپروری مثبت بر استرس(تنیدگی) والدین و مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان دارای اختلال بیش فعالی/ نقص توجه صورت گرفته است. روش: جامعه آماری شامل کلیه والدین کودکان مبتلا به بیش فعالی مرکز مشاوره رازی شهرکرج بود. از بین والدین با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی 24 نفر به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. طرح پژوهش طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. به گروه آزمایش روش فرزندپروری مثبت در طول 8 جلسه 2 ساعته آموزش داده شد. از مقیاس کانرز والدین ، مقیاس توانایی ها و مشکلات و پرسشنامه تنیدگی والدین به عنوان ابزار سنجش استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاکی از این بود که میزان کاهش نمرات در مقیاس تنیدگی والدین در تمامی خرده مقیاس های آن معنادار بوده است . همچنین میزان کاهش نمرات مقیاس کانرز والدین در در خرده مقیاس های رفتار مقابله ای (006/0=p)و بیش فعالی (/0008=p)معنادار بوده است در حالی که در خرده مقیاس های مشکلات شناختی و adhd تغییر معناداری ایجاد نشد. میزان کاهش نمرات مقیاس مشکلات و توانایی ها در خرده مقیاس های مشکلات سلوک (003/0=p)، بیش فعالی (026/0=p) و مشکلات با همتایان(001/0=p)معنادار بوده است ولی در خرده مقیاس های نشانه های هیجانی و رفتارهای مطلوب اجتماعی تغییر معنادار مشاهده نشد. آموزش روش فرزندپروری مثبت در سطح 50/0 > p در کاهش نمرات والدین ، توانایی ها ومشکلات و همچنین کاهش نمرات تنیدگی والدین موثر بوده است. نتیجه گیری: با توجه به مزایای مداخله والدین در درمان و اهمیت افزایش تعداد ساعات درمانی کودکان بیش فعال پیشنهاد می شود این روش در کنار سایر روش های مرسوم در زمینه بیش فعالی به والدین به خصوص مادران آموزش داده شود.