آنچه در پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفته است «عوامل فرهنگی و اجتماعی موثر بر قانون گریزی » می باشد. متغیر وابسته در این تحقیق قانون گریزی می باشد که شاخص های آن عبارتند از: دستکاری کنترل آب و برق و گاز، ساخت و ساز غیر مجاز، آسیب به اموال عمومی، انجام فعالیت شغلی بدون اخذ مجوز، عدم پرداخت به موقع هزینه آب و برق و گاز و تلفن، عدم پرداخت مالیات، عدم پرداخت به موقع اقساط وام ها، عدم رعایت ساعت کار در اداره، بی توجهی به علایم راهنمایی و رانندگی و... . متغیر مستقل در پژوهش حاضر عوامل فرهنگی و اجتماعی بوده که شامل: تحصیلات، ویژگیهای شخصیتی،رسانه ها، جمع گرایی، آشفتگی یا احساس آنومی، رضایت از زندگی، اعتماد اجتماعی، احساس تبعیض می شوند. برای بررسی عوامل فرهنگی و اجتماعی موثر بر قانون گریزی پس از بررسی دیدگاه های صاحبنظران مختلف، نهایتاً از نظریات آنومی دورکیم و مرتن، نظریه برابری و ارزش منزلت (تبعیض)، رضایت از زندگی مازلو، اعتماد گیدنز و کلمن، نظریه رسانه گربنرو کلمن و نظریه انتخاب عقلانی برای تبیین جمع گرایی استفاده شده است. تحقیق حاضر از لحاظ روش یک تحقیق پیمایشی می باشد که از تکنیک پرسشنامه برای جمع آوری داده ها استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ساکنین شهر سمنان هستند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی تعداد 248 نفر انتخاب شده اند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهند که بین احساس آنومی، وضعیت تاهل، میزان رضایت از زندگی، نوع و میزان استفاده از رسانه های جمعی با قانون گریزی رابطه معناداری وجود دارد.ولی بین سن، جنس، میزان جمع گرایی، احساس تبعیض و میزان اعتماد پاسخگویان با قانون گریزی، رابطه معناداری وجود ندارد. واژگان کلیدی:قانون گریزی ،جمع گرایی،رضایت از زندگی،احساس تبعیض،آنومی،اعتماد اجتماعی