ناباروری به عدم حاملگی به دنبال 1سال آمیزش جنسی بدون استفاده از روش های جلوگیری از حاملگی تعریف می شود. تقریباً نیمی از همه موارد ناباروری به علت فاکتورهای مربوط به جنس مذکر از جمله واریکوسل، انسداد مجرای اسپرماتیک و اختلالات هورمونی می باشد. حدود 50% از مردان نابارور هیچ علتی برای ناباروری آن ها یافت نمی شود، این حالت تحت عنوان ناباروری ایدیوپاتیک یا ناشناخته تعریف می شود. در سال های اخیر، نقش استرس اکسیداتیو در ناباروری گزارش شده است. استرس اکسیداتیو به علت عدم تعادل بین گونه های واکنش پذیر اکسیژن و آنتی اکسیدان ها در بدن رخ می دهد که می تواند منجر به آسیب اسپرم، بدشکلی و سرانجام ناباروری مردان شود. آنتی اکسیدان ها فاکتورهای دفاعی مهمی علیه استرس اکسیداتیو هستند. یکی از آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز1 (gpx1) می باشد که پراکسید هیدروژن را به آب و اکسیژن کاتالیز می کند. جایگاه ژن gpx1، در 3p21 است و در جایگاه فعال خود حاوی سلنو سیستئین (sec) می باشد. یکی از شناخته شده ترین پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی این ژن، pro 198 leu است. در این پلی مورفیسم جایگزینی سیتوزین با تیمین در اگزون 2 ژن صورت می گیرد. این جایگزینی منجر به تغییر اسیدآمینه پرولین به لوسین در کدون 198 می شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط پلی مورفیسم ژن gpx1 و ناباروری ایدیوپاتیک مردان بود. dna ژنومی از لکوسیت های خون50 مرد مبتلا به ناباروری ایدیوپاتیک و 50 فرد سالم استخراج گردید. ژنوتیپ ها به وسیله واکنش زنجیره ای پلیمراز و پلی مورفیسم طول قطعات محدودکننده (pcr-rflp) با کمک آنزیم apai تعیین شدند. شیوع فراوانی ژنوتیپ های leu/leu، pro/leu، pro/pro ژن gpx1 در مردان نابارور به ترتیب 8/10%، 08/76% و 04/13% بود و در افراد کنترل به ترتیب 69/8%، 3/67% و 9/23% بود. بر اساس آنالیز آماری تفاوت معناداری از مقایسه ژنوتیپ ها مشاهده نشد (p=0.4). به طور کلی، نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در جمعیت مورد مطالعه پلی مورفیسم کدون 198 ژن gpx1 به عنوان فاکتور خطر برای ناباروری ایدیوپاتیک مردان مطرح نمی باشد. اگر چه تحقیقات بیشتر در مورد نقش واضح ژن gpx1 در ناباروری ایدیوپاتیک مردان مورد نیاز می باشد. کلید واژگان: ناباروری ایدیوپاتیک مردان، gpx1، پلی مورفیسم ژنتیکی