منابع در دسترس انسان برای بهره برداری در کره زمین بسیار محدود است. همین منابع محدود نیز روز به روز در اثر استفاده بی رویه و نادرست در حال تخریب می باشند. رشد جمعیت، گسترش فعالیت های انسان در طبیعت ،کاربری های نامناسب اراضی و بهره برداری بی رویه و غیر اصولی از منابع آب، خاک و پوشش گیاهی، اراضی را در معرض بیابان زایی و تخریب قرار داده است. لذا، مقابله با این وضیعت نیازمند یک برنامه جامع استفاده از سرزمین (آب و زمین) می باشد،که در آن کاربری ها در یک چارچوب مشخص به صورت منطقی و متناسب با توان محیط انتخاب شوند. کشاورزی در اراض فاقد تناسب، علاوه بر افزایش فرسابش خاک، بدلیل پایین بودن کارایی محصول، باعث اتلاف منابع نیز می شود . مهمترین چالش پیش روی استان اصفهان مشکل کمبود آب در بخش های مختلف است. ازآنجا که بیشترین آب مصرفی این استان به بخش کشاورزی اختصاص دارد ، مدیریت در این بخش میتواند مشکل گشای بسیاری از چالش های موجود در این استان باشد. در این مطالعه با استفاده از نقشه ی کاربری اراضی و همچنین تناسب خاک برای کشاورزی، نقشه ی تناسب دیم، نقشه ی تناسب مرتع و حفاظت، موقعیت ومساحت اراضی کشاورزی که از نظر خاک، برای کشاورزی مناسب هستند، اراضی فاقد تناسب برای کشاورزی ، اراضی که در حال حاضر بایر هستند و همچنین مراتع کم بازده ای که برای کشاورزی توان دارند ،اراضی کشاورزی که برای دیم ،مرتع یا کاربری حفاظت مناسب هستند مشخص شد. از طرف دیگر بازده آبیاری فعلی وبازده آبیاری پیش بینی شده آینده از مطالعات آمایش سرزمین وسند راهبردی استان اصفهان، اخذشد. براساس اطلاعات بدست آمده،6سناریو برای آینده کشاورزی استان تعریف شد و مشخص گردید در هر سناریو چه میزان کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی خواهیم داشت . درنهایت وضعیت اراضی کشاورزی استان برای هر سناریو نقشه سازی گردید.