علی رغم مطالعات صورت گرفته در زمین? اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر علائم اختلال استرس پس از سانح? نوجوانان، مطالعات کمی در خصوص تأثیر درمان بر زیر گروه های خاص این اختلال و ابعاد مختلف آن صورت گرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر علائم آسیب شناختی و عملکرد حافظ? روزمر? نوجوانان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه انجام گرفت. در قالب یک طرح شبه آزمایشی و از میان نوجوانان دارای تشخیص اختلال استرس پس از سانح? ساکن در شهرستان زلزله زد? هریس استان آذربایجان شرقی، 12 نفر بر اساس نمرات مقیاس تجدید نظر شد? تأثیر حوادث و مصاحب? بالینی ساختار یافته و مطابق با ملاک های ورود و خروج به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش در ده جلس? درمان شناختی- رفتاری شرکت کردند، در حالی که اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تجدید نظر شد? تأثیر حوادث، مقیاس اضطراب چندبعدی و آزمون حافظ? رفتاری ریورمید بود که شرکت کنندگان در مرحل? پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری آن ها را تکمیل کردند و داده های حاصل از آن ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که درمان شناختی- رفتاری در کاهش شدت علائم آسیب شناختی اختلال استرس پس از سانحه در تمامی ابعاد و بهبود شاخص کلی حافظ? روزمره، شاخص حافظ? کلامی و شاخص حافظ? مربوط به آینده، به طور معناداری موثر است؛ این در حالی است که درمان مذکور تأثیر معناداری در بهبود سایر شاخص های اصلی حافظ? روزمره نداشت. نتایج این پژوهش ضمن تأیید یافته های مطالعات پیشین در زمین? اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر علائم اختلال استرس پس از سانح? نوجوانان، شواهد اُمیدبخشی نیز در خصوص تأثیر درمان در بهبود عملکرد حافظ? روزمره در این گروه فراهم می آورد.