جهت کارایی و اثر بخشی یک شبکه لجستیک، پیکربندی شبکه زنجیره تأمین منسجم و یکپارچه ضروری است. از سوی دیگر با عنایت به اهداف زیست محیطی و محدودیت منابع، دولت و مشتریان مایلند که محصولات پس از استفاده بازیافت شوند، تا علاوه بر کاهش هزینه ها، به محیط زیست آسیب کمتری برسد. از این رو در این تحقیق، بر اساس مسائل روز و نیاز مشتریان سه مدل جهت طراحی شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته سبز پیشنهاد می شود. این سه مدل به اخذ تصمیمات مهم استراتژیک و تاکتیکی به طور همزمان، می پردازند. مدل ها به طرف نزدیک شدن به دنیای واقعی و توجه بیشتر به نیاز مشتریان پیش می روند. روش های بهینه سازی فازی برای یافتن بهترین ساختار شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته در شرایط عدم قطعیت پیشنهاد می شوند. روش های بهینه سازی فازی بر اساس خلاهای رویکردهای پیشین بوده و قابلیت استفاده در سایر مسائل شامل پارامترها و متغیرهای مبهم را دارند. همچنین از آن جهت که برآورده کردن برخی محدودیت ها در زنجیره تأمین حیاتی است، در روش های پیشنهادی هدف یافتن شدنی ترین و بهینه ترین جواب می باشد. به عبارت دیگر، نوآوری این تحقیق را می توان در طراحی شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته در حضور پارامتر ها و متغیر های فازی و متغیر های صحیح و صفر و یک عنوان کرد. همچنین از دیگر نوآوری های این تحقیق می توان به حل مدل های طراحی شده با روش های بهینه سازی فازی اشاره کرد. برای نشان دادن عملکرد مدلها و کارایی روش ها سه مثال عددی شبیه سازی شده مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که در نظر گرفتن پارامترهای زیست محیطی و حمل و نقل و ... موجب بهبود کارایی شبکه زنجیره تأمین شده و فازی در نظر گرفتن محیط مسئله را واقعی تر کرده و هزینه ها را کاهش می دهد. همچنین توجه همزمان به شدنی بودن و بهینگی، موجب گسترش فضای جواب و یافتن جواب های بهتر می شود.