امروزه شبیه سازها بعنوان یکی از تکنولوژی های آموزشی نوین در بخش آموزش دریانوردی، جایگاه ویژه ای دارند. گرچه طراحی مدلی برای آموزش سیستم هایی که فاکتورهای محیطی و انسانی بسیاری در آن دخیل هستند کار دشواری است. اما با کمک تکنولوژی روز می توان مدلی را که تا حد قابل قبولی به واقعیت نزدیک باشد ایجاد نمود. استفاده آموزشی از شبیه سازها منوط به تهیه برنامه درسی و اجرای موثر برنامه آموزشی می باشد. این تحقیق به میزان اثر بخشی این سیستم در یادگیری و کسب شایستگی دریانوردان پرداخته است. با بررسی طرح درس برگزاری دوره های شبیه ساز، برنامه درسی که برای ارائه یک درس خاص باید طی شود، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. با مشاهده اجرای دوره های شبیه ساز و مصاحبه با دانشجویان و اساتید و همچنین مسئولین آموزش مراکز آموزش تخصص های دریانوردی مشخص شد که چه مهارتی طی چه مراحلی باید تدریس شود. این تحقیق با استفاده از روش تحقیق ترکیبی کمی و کیفی در جامعه دریانوردان ایرانی به بررسی ارتباط استراتژی های آموزش با توسعه حرفه ا ی دریانوردان و آموزش با شبیه سازهای دریایی پرداخته است. در بخش تجزیه و تحلیل آماری برای بررسی تاثیر و یا عدم تاثیر متغیر در آموزش از آزمون دو جمله ای و برای بررسی و رتبه بندی عوامل موثر در تدریس و برنامه درسی از آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج این تحقیق به این نکته اشاره دارد که: آموزش فقط آن چیزی نیست که در محیط آموزشی اتفاق می افتد. آموزش به مسائل متعددی وابسته است. برای استفاده بهینه از شبیه سازها می بایست به این متغیرها توجه ویژه شود. توجه به رشد مهارت های مدیریتی و توانایی های دریانوردان در جهت کنترل فاکتورهای انسانی و همچنین استاندارد کردن سناریوهای آموزشی، بازنگری در طرح درس اجرای دوره و افزایش ساعات تدریس عملی نسبت به بخش نظری دوره از اهمیت بیشتری برخوردار است. پیروی از یک سیستم ارزیابی استاندارد، استفاده از روش های جدید تدریس، برگزاری دوره های آموزشی برای مدرسین و فراهم نمودن دسترسی آسان به شبیه ساز از طریق اینترنت نیز می تواند در جهت توسعه مهارت دریانوردان و بهبود عملکرد آنها موثر باشد.