کاربرد تنظیم کننده های رشد می تواند بخشی از اثرات منفی تنش های محیطی مانند خشکی و شوری را تعدیل کند. به منظور مطالعه تاثیر تنظیم کننده های رشد سایکوسل، سالیسیلیک اسید و جاسمونیک اسید بر ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک جو (رقم ریحان) در شرایط تنش شوری پژوهشی دو مرحله ای در گلخانه پژوهشی بخش زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال زراعی 91-1390 به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی طراحی و اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش اول شامل تنش شوری در چهار سطح (آب شهر به عنوان شاهد و سطوح 5، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر) و کاربرد نوع تنظیم کننده رشد در چهار سطح (عدم کاربرد ماده تنظیم کننده رشد، به عنوان شاهد، سالیسیلیک اسید با غلظت 1 میلی مولار، سایکوسل با غلظت 19 میلی مولار و جاسمونیک اسید با غلظت 5/0 میلی مولار) بود. فاکتورهای آزمایش دوم نیز شامل تنش شوری در پنج سطح (آب شهر به عنوان شاهد و سطوح 5، 10، 15 و 20 دسی زیمنس بر متر) و غلظت سالیسیلیک اسید در چهار سطح (عدم کاربرد به عنوان شاهد، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) بود. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش رشد و عملکرد و افزایش غلظت سدیم شاخساره و هم چنین افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گردید. همه تنظیم کننده های رشد سبب بهبود رشد و عملکرد گردیدند. سالیسیلیک اسید سبب افزایش و سایکوسل و جاسمونیک اسید موجب کاهش ارتفاع بوته شدند. سالیسیلیک اسید تاثیر مثبت بیشتری در تعدیل اثرات منفی تنش شوری داشت و با افزایش غلظت، این تاثیر مثبت نیز افزون گشت. اگرچه تنش شوری موجب کاهش رشد و عملکرد جو شد، لیکن، تنظیم کننده های رشد موجب جبران بخشی از این خسارت شدند. با توجه به نتایج این پژوهش؛ به نظر می رسد که غلظت 1 میلی مولار سالیسیلیک اسید، تیمار مناسبی برای کاهش اثرات تنش شوری در جو (رقم ریحان) باشد.