به کارگیری شخصیت های باستانی یکی از بارزترین ویژگی های ادبیات در دوره معاصر شده است. باستان گرایی یکی از منابع نوآوری و فعالیت فکری به شمار می آید که در اندیشه ها و مفاهیم تجلی می یابد. از آن جا که ادبای معاصر اهمیت آن را دریافتند به باستان گرایی روی آوردند و آن را در آثارشان به کار گرفتند. زکریا تامر نویسنده ی نوآور و برجسته ی سوری از نویسندگانی است که دل در گرو میراث نیاکان خود دارد. بر این اساس او در آثار خود به باستان گرایی پرداخته است. گرایش به باستان گرایی سبب شده تا خواننده، شاهد هنجارگریزی زمانی در آثار وی باشد. او به شخصیت های کهن اعم از شخصیت های ادبی ، دینی و تاریخی پرداخته است. شخصیت های باستانی نشانه هایی هستند که ادبای معاصر عرب از زبان آنان غم ها و شادی هایشان را بیان می کنند. زکریا تامر با به کارگیری باستان گرایی به بیان محرومیت و فقری که جامعه عربی از آن رنج می برد پرداخته است که هویت تاریخی را منعکس می کند و جلوه ای از تمدن تاریخی وادبی دینی ملت هاست. کلید واژه : زکریا تامر، باستان گرایی، داستان کوتاه، شخصیت های ادبی.