به منظور بررسی تاثیر تنش خشکی در گندم، تعداد سی و پنج ژنوتیپ گندم نان (triticum aestivum l.) شامل 2 رقم شاهد (شیراز و کراس بولانی) و 33 ژنوتیپ بومی طی دو سال زراعی (1390-1389 و 1391-1390) در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز واقع در منطقه باجگاه ارزیابی گردیدند. کشت ژنوتیپ ها در قالب طرح کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی تغییر معنی داری در بسیاری از صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و بیوشیمیایی ایجاد نمود. بیشترین عملکرد دانه در هر دو سال زراعی در شرایط تنش به ژنوتیپ های 24، 13، 31، 16، 22، 35 و 23 اختصاص داشت. نتایج این تحقیق نشان داد که عملکرد در شرایط تنش و آبیاری مرسوم همبستگی معنی دار و مثبتی با شاخص هایmp, gmp, hmp وsti داشت. بیشترین وراثت پذیری در سال اول و دوم به صفات وزن هزار دانه، تعداد دانه و تعداد سنبلچه در سنبله به ترتیب با مقادیر (34/67، 15/77)، (50/75، 35/71) و (51/68، 77/83) تعلق داشت. بر اساس شاخص اسمیت هیزل، لاین‏های شماره 23، 31، 35، 24، 16، 27، 13، 22 و 34 دارای بیشترین عملکرد دانه در شرایط تنش بودند و جزء لاین‏های متحمل قرار گرفتند. واژه?های کلیدی: گندم، تحمل خشکی، ژنوتیپ های بومی??، بازده انتخاب، وراثت پذیری???????????????????????????????????????????????????