موضوع پژوهش حاضر شناسایی و ارتقاء مزیت های رقابتی مراکز آموزش عالی کشور مبتنی بر رقابت های دیجیتالی است که به طور ویژه به بررسی عوامل موثر در ایجاد مزیت رقابتی در مراکز آموزش عالی مجازی کشور مبتنی بر آموزش الکترونیک و مقایسه این عوامل با وضع موجود این مراکز پرداخته است. هدف این پژوهش شناسایی و بهبود این عوامل از منظر دانشگاه ها می باشد تا بتواند ضمن بررسی نقاط قوت و ضعف مراکز آموزش عالی مجازی راهکارهایی را برای بهبود عملکرد آنها ارائه نماید. روش تحقیق در این پژوهش ارائه پرسشنامه در میان جامعه آماری می باشد که با توجه به کوچک بودن این جامعه شامل عوامل دست اندرکار در دپارتمان ها و موسسات آموزش عالی مجازی تمام جامعه به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد که در نهایت 72 پرسشنامه تکمیل شده به صورت الکترونیکی و بر روی برگه بازگشت داده شد. برای تحلیل داده ها، از آزمون تی تک نمونه ای برای اثبات یا رد فرضیه ها و از آزمونt همبسته برای مقایسه وضعیت موجود و مطلوب دانشگاه ها استفاده شد. همچنین وضعیت موجود و مطلوب هر دانشگاه و نقاط قوت و ضعف آنها هم از طریق آمار توصیفی و هم آمار استنباطی بررسی شد. که نتایج این تحقیق نشان می دهد که هم در حالت مطلوب و هم موجود تمام فرضیات تأیید شد برای بررسی تفاوت بین وضع موجود و مطلوب از آزمون تی همبسته استفاده شد که نشان داد بین وضعیت موجود و مطلوب در تمام فرضیا تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین دانشگاه های پاسخگو نیز با توجه به جدول فراوانی گویه ها در حالت مطلوب و موجود نقاط قوت و ضعفشان مشخص گردید. در پایان به بررسی نتایج حاصل از این پژوهش و مقایسه آن با نتایج به دست آمده از پزوهشگران پرداخته می شود و در نهایت پیشنهاداتی برای بهبود کارآیی مراکز آموزش عای مجازی مطرح می گردد.