سیاستهای مالی که عبارتند از تغییرات آگاهانه در اندازه و ترکیب مخارج و درآمدهای مالیاتی دولت، از جمله ابزارهایی هستند که بطور مستقیم و غیر مستقیم بر متغیرهای عمده اقتصادی تأثیر می گذارند.این ابزارها از طریق تغییر در تقاضای کل اثر های خود را بر اقتصاد و در نتیجه این متغیرها اعمال می کنند . با توجه به اینکه در ایران از این سیاست بطور مداوم استفاده شده است لذا ضرورت دارد تا اثر نوسانات ناشی از سیاست مالی را در کوتاه مدت و بلند مدت بر متغیرهایی چون سطح اشتغال و حجم اسمی پول و تولید مورد بررسی قرار دهیم. جهت بررسی تأثیر نوسانات سیاست های مالی بر سطح اشتغال و عرضه پول از یک مدل خودرگرسیون برداری (var) و بردار تصحیح خطا ( vecm) و آزمون همگرایی جوهانسون طی دوره 88-1360 جهت بدست آوردن روابط و برآورد مدل استفاده می نمائیم. نتایج حاصل نشان می دهد که در کوتاه مدت افزایش هزینه های دولتی در ایران می تواند موجبات افزایش تولید، افزایش اشتغال و حجم پول گردیده و افزایش مالیاتها باعث کاهش سطح تولید، کاهش اشتغال و در نتیجه کاهش حجم اسمی می گردد. همچنین سهم شوک ناشی ازهزینه های دولتی در بی ثباتی سطح تولید و حجم واقعی بیشتر از سهم شوک ناشی از مالیاتها بوده است. در این پایان نامه به بررسی اثر تولید بر عرضه پول و اشتغال نیز پرداختیم که نتایج نشان می دهد افزایش تولید موجبات افزایش عرضه پول و اشتغال گردیده است و همچنین به بررسی اثر عرضه پول بر اشتغال پرداختیم که که نتایج نشان می دهد افزایش عرضه پول موجب افزایش اشتغال می گردد