چکیده زمان در گذر است و این اجتماع است که با تغییرات تکنولوژی، چهره ای جدید به خود می گیرد. در عصر سعدی مقام ها و منصب هایی وجود داشته است که امروزه به دست فراموشی سپرده شده است و حتـّی ممکن است اسامی آنها نیز برای شنوندگان امروزی غیرقابل فهم و دشوار باشد. امروزه از چاپارخانه و جمّاز خبری نیست و تکنولوژی هایی چون پست و فکس و ایمیل جای آن را گرفته است. بالاترین مقام در عصر سعدی پادشاه است و پس از آن وزرا هستند که به رتق و فتق امور می پردازند. امیران لشکر نیز مسئولان حفظ حدود شهر بوده و شرطه و محتسب را به کار می بستند. مسئول درآمد و خزانه مستوفی بوده است و وظیفه ی نظم دهات و روستاها با کدخدا بوده است. رونق کسب و کار و تجارت در دوره ی سعدی با بازرگانان بوده است. گاه کاسبان دوره گرد که در سطحی کوچک تر این امر را رواج می داده اند و حتـّی برات و چک رواج داشته است و متصدّیانی در امور حکومتی دخل و خرج مملکت را بر عهده داشته اند. چاپارها نیز وظیفه ی حمل و نقل مرسولات اداری آن روز را انجام می داده اند و با مشقّت زیاد این امر مهم را اداره می کردند. مدارس نیز در عصر سعدی جایگاه ویژه ای داشته است که اوّلین مدرسه به شکل امروزی، نظامیّه ی بغداد است که سعدی خود در آن تحصیل کرده است. هنرها بیشتر در حیطه ی دربار بوده است چون نوازندگی، نقّاشی و تمثالگری. امّا در این میان، دو هنر موذ ّنی و قرآن خوانی هنری عمومی و در خدمت جامعه ی بشری محسوب می گردیده است. کلمات کلیدی: سعدی، مناصب، مشاغل، حکومت، مدارس.