مشارکت افراد هر جامعه ، به ویژه جوانان و نوجوانان در امورات ا جتماعی از جمله مسایل بسیار مهم دولت ها و حکومت ها بوده و هست. مشارکت اجتماعی افراد جامعه نشان گر پیوند های عمیق بین مردم و مسئولین و از شاخص های اساسی رشد جوامع به شمار می رود . اما تحقیقات جامعی در خصوص نقش عوامل تربیتی خانواده روی این مساله مهم صورت نگرفته، همین امر انگیزه ای برای پژوهش حاضر شد. هدف اصلی پژوهش حاضربررسی نقش سبک های فرزندپروری و سبک های هویت فردی- اجتماعی بر مشارکت اجتماعی دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه می باشد. این پژوهش از نوع همبستگی است و نمونه ها به تعداد 320 نفر شامل 157 دختر و 163 پسراز طریق روش تصادفی خوشه ای از جامعه آماری دانش آموزان مقطع متوسطه شهر مراغه که در سالتحصیلی 91-92مشغول به تحصیل بودند، انتخاب و پرسشنامه-های سبک هویت برزونسکی، اشتیاق برای مشارکت در فعالیتهای اجتماعی برانیگان و گری، هویت اجتماعی صفاری نیا و روشن و سبک فرزند پروری شیفر روی نمونه ها اجرا شد و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس یک راهه (anova)، آزمون t و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد تفاوت معنی داری بین مشارکت اجتماعی دانش آموزان با توجه به سبک فرزند پروری آنان وجود دارد بطوری که مشارکت اجتماعی در دانش آموزان با سبک اقتدار گرایانه بالاتر از سایرسبک هاست. همچنین نتایج بیان گر آن است که سبک هویتی اطلاعاتی و تعهدی میزان مشارکت اجتماعی بالاتری دارند و دانش آموزان با سبک غالب هویت اجتماعی نیز میزان مشارکت اجتماعی بالاتری دارند. همچنین نتایج نشان گر این است که سبک هویت تعهدی و سبک فرزندپروری مهمترین پیش بینی کننده مشارکت اجتماعی بودند و تفاوت معنی داری بین دختران و پسران در میزان مشارکت اجتماعی وجود ندارد. کلمات کلیدی : سبک های فرزندپروری - سبک های هویت فردی- اجتماعی - مشارکت اجتماعی