سنگ های رسوبی کرتاسه با سن کرتاسه فوقانی در برش کوه شاهدار (واقع در شمال دامغان) شامل توالی از سنگ- های کربناته و تخریبی در البرز شرقی می باشد. سنگ های این توالی به صورت تدریجی روی رسوبات سازند لار و در زیر سازند فجن با ناپیوستگی فرسایشی واقع شده است. سنگ های رسوبی کرتاسه در برش مورد مطالعه 44/850 متر ضخامت دارد و قابل تفکیک به دو واحد رسوبی می باشد. واحد یک از تناوب آهک و آهک ماسه ای، واحد دو از تناوب ماسه سنگ، شیل و آهک های رودیست دار تشکیل شده است. به منظور تعیین رخساره های رسوبی توالی سنگ های رسوبی کرتاسه در این منطقه تعداد 49 مقطع نازک مورد مطالعات میکروسکپی قرار گرفت، نتایج حاصل منجر به شناسایی 7 گروه رخساره ای ساحلی (ماسه سنگ آهکی دورگه ای، چرت آرنیت و گری وک)، پهنه جزرومدی (دولومیتی، دولومادستون، استروماتولیت باندستون)، ریف ساحلی (بافلستون)، لاگون (مادستون، وکستون، پکستون، گرینستون)، سد (پکستون- گرینستون)، دریایی کم عمق (وکستون – پکستون)، دریایی عمیق (وکستون، وکستون- پکستون) گردید. با توجه به شواهد رخساره ای رسوبات سنگ های رسوبی کرتاسه در منطقه مورد مطالعه در زمان کرتاسه فوقانی در یک محیط رسوبی پلاتفرم کربناته از نوع رمپ هموکلینال نهشته شده است. فرآیند های اصلی دیاژنز در سنگ های رسوبی کرتاسه شامل تراکم و انحلال فشاری، دولومیتی شدن و جانشینی می باشد. آشفتگی زیستی و انواع رگه ها جزو فرآیندهای فرعی دیاژنز در نظر گرفته شده اند.