در تحقیق پیش رو نقش زیرساخت ها در توسعه گردش گری با تکیه بر زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که گردش گری صنعتی پر سود است و برای رشد آن در یک جامعه فرهنگ سازی رکن اصلی می باشد لازم است با ارتقاء سطح آگاهی مردم و ایجاد راهکارهای مناسب، شرایط را برای جذب و توسعه گردش گر فراهم کرد. هدف از این تحقیق شناخت نقاط ضعف و قوت در زمینه فرهنگ بومی مردم و رفتارهای اجتماعی مناسب به منظور توسعه گردش گری در ایران می باشد. تحقیق حاضر با هدف "بررسی نقش و تاثیر ایجاد زیرساخت ها در توسعه گردش گری با تاکید بر زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی در ایران" مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نظر نوع تحقیق کاربردی و از نظر روش تحقیق، مبتنی بر تحلیلی – توصیفی بوده و اطلاعات مورد نیاز آن با استفاده از ابزار گردآوری داده ها: کتابخانه ای و در عین حال، برخی مطالعات میدانی جمع آوری شده است. در این تحقیق با در نظر گرفتن موارد فوق و درک این مطلب که زیرساخت های گردش گری تاثیر سازنده ای بر توسعه مناسب گردش گری در ایران را دارد و سعی شده به بررسی و تحلیل نقش و تاثیر زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی در جهت توسعه گردش گری ایران بپردازد. جامعه آماری تحقیق را سه گروه سی نفره از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی و دانشجویان گردش گری در سه شهر مشهد، شیراز و سمنان تشکیل داده اند و در نهایت با توجه به استفاده از تکنیک علمی "تحلیل مسیر" و بررسی چهار پارامتر از زیرساخت ها، راهبردها و راهکارها مناسب در جهت توسعه گردش گری ایران ارائه شده است. تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که با توجه به توان ها و استعدادهای بالقوه گردش گری ایران، فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی می تواند به یک عامل موثر در توسعه گردش گری تبدیل شود که خود نیاز به برنامه ریزی جامع را ضرورت می بخشد. واژگان کلیدی: گردش گری- زیرساخت های فرهنگ بومی و رفتارهای اجتماعی- جامعه میزبان – ایران