شاخه های بریده گل رز ابتدا با 3 سطح 0، 5/0 و 1 میکرولیتر در لیتر 1-متیل سایکلوپروپان به مدت 12 ساعت پیش تیمار شدند، سپس در معرض تیمار اتیلن خارجی به میزان 8 میکرولیتر در لیتر به مدت 6 ساعت قرار گرفتند و شاهد این آزمایش هیچگونه تیماری (1-متیل سایکلوپروپان و یا اتیلن) را دریافت ننمود. نتایج حاصله نشان داد که 1-متیل سایکلوپروپان هیچ اثر معنی داری نسبت به تیمار اتیلن بر قطر گل، تغییرات وزن تر نسبی، میزان جذب آب و میزان از دست دهی آب توسط گل ها ندارد. اما در صفاتی نظیر میزان تولید اتیلن درونی، تخریب کلروفیل و طول عمر گلجای این اثر مشهودتر بوده، و سبب کاهش میزان تولید اتیلن و جلوگیری از تخریب کلروفیل و افزایش طول عمر گل ها در حضور اتیلن گردید. بررسی های مولکولی بر روی بیان ژن های مسیر بیوسنتز اتیلن، آکواپورین ها و لککیز در گلبرگ های پیش تیمارهای 0 و 1 میکرولیتر در لیتر 1-متیل سایکلوپروپان و تیمار اتیلن انجام گرفت. نتایج نشان داد که 1-متیل سایکلوپروپان بیان برخی ژن ها را (rhacs1, rhacs3, rhacs4, rhacs5, rhpip1, rhtip1 and rhlac) در حضور اتیلن کاهش داد، هرچند که این کاهش در ژن rhpip1 از لحاظ آماری معنی دار نگردید. بازدارندگی از بیان ژن لککیز توسط تیمار 1-متیل سایکلوپروپان بیانگر فعال شدن این ژن در پایین دست مسیر انتقال سیگنال اتیلن می باشد. اختلاف 2 روزه در عمر پس از برداشت این رقم در تیمار اتیلن و شاهد نیز نشان از عدم حساسیت بسیار بالای این رقم به اتیلن دارد. داده های این تحقیق نشان داد که الگوی رفتاری بیان ژن لککیز می-تواند به عنوان شاخصی جهت ارزیابی میزان حساسیت گیاه و اندام های آن به اتیلن باشد. بطور کلی، بررسی های فیزیولوژیکی و مولکولی حاصل از این تحقیق حاکی از حساسیت این رقم به اتیلن می باشد و پیش تیمار 1-متیل سایکلوپروپان مانع از بروز اثرات مضر اتیلن گردید. بنابراین استفاده از 1-متیل سایکلوپروپان و یا سایر ترکیبات بازداردنده عمل اتیلن به عنوان یک تیمار پس از برداشت به منظور کاهش اثرات اتیلن در این رقم توصیه می گردد.