مدیریت دانش امکان تاثیر فعال منابع دانشی بنگاه روی فعالیتهای اصلی آنرا بررسی می کند. جدای از فاکتورهای عمومی تولید نظیر: نیروی کار- سرمایه و زمین، دانش یعنی چهارمین فاکتور در حال حاضر می رود که بعنوان مهمترین فاکتور در تولید مطرح گردد. بمنظور مدیریت دانش و تضمین پایداری اقتصادی بنگاه در اقتصاد رقابتی امروز؛ بنگاهها بایستی دارای یک دیدگاه دانش محور باشند که خود شامل دانش مشتری نیز است. از آنجائیکه گستره اطلاعاتی در جهان روز به روز در حال افزایش در همه زمینه هاست طبیعتاً هر نوع اطلاعاتی درزمینه های متفاوت از فعالیت بنگاه نمی تواند تاثیر بسزایی در بقاء آن داشته باشد. از اینرو بنگاهها بایستی به جمع آوری و سازماندهی و استفاده از اطلاعاتی بپردازند که مستقیماً به حوزه یا حوزه های تجاری آنها مربوط باشد. بنابراین می توان چنین بیان کرد که بنگاهها هم اکنون با دو چالش در زمینه اطلاعات مواجهند؛ یکی کاربرد موثر ابزارهای مدیریت ارتباط با مشتری جهت دریافت ؛ساختاربندی و یکپارچه سازی اطلاعات و دیگری وارد نمودن اطلاعات بدست آمده از مشتریان در چرخه تولید دانش بمنظور ارزش افزایی با تلفیق در فرآیندهای اصلی بنگاه یعنی حداکثر بهره برداری از سرمایه های فکری بنگاه. بنگاههای کوچک که به زعم اکثر محققین چرخهای اقتصادی اروپا را می گردانند نیز از این قاعده مستثنی نیستند.