هدف از این تحقیق بررسی استفاده از گفتار درونی در تعاملات مشترک بین یادگیرندگان بزرگسال زبان انگلیسی در ایران است. به طور خاص? به بررسی موارد زیر می پردازد: الف) آیا یادگیرندگان بزرگسال زبان انگلیسی در حین انجام فعالیت از گفتار درونی استفاده میکنند ؟ ب) آیا یادگیرندگان زبان انگلیسی از گفتار درونی به صورت زبان اول (فارسی) یا زبان دوم (انگلیسی) استفاده میکنند؟ ج) رابطه بین مقدار گفتار درونی و انجام موفقیت آمیز فعالیت چیست؟ د) فرم و محتوی گفتار درونی درحین فعالیت توصیف عکس چیست؟ دوازده یادگیرنده زبان انگلیسی دختر در دو سطح دانش زبانی پیشرفته ( 3 جفت) ? و مبتدی ( 3 جفت) در این تحقیق شرکت کردند. تعاملات یادگیرندگان در حین انجام فعالیت توصیف عکس که در آن یادگیرندگان باید داستانی بر اساس عکس ها می ساختند? ضبط شد. نتایج نشان دادند که هردو گروه از گفتار درونی در حین انجام فعالیت استفاده کردند. با این حال گروه پیشرفته بیشتر از گفتار درونی به زبان انگلیسی استفاده کردند. فرم های نجوا و بلند را هر دو گروه مورد استفاده قرار گرفتند. سوال و جواب و تکرار دو محتوایی بودند که بیشتر از دیگر محتوی های گفتار درونی استفاده شدند. اگرچه هیچ رابطه ای بین مقدار گفتار درونی و انجام موفقیت آمیز فعالیت ( درستی عملکرد نوشتاری یادگیرندگان) یافت نشد استفاده از گفتار درونی به یادگیرندگان کمک کرد تا بر فعالیت کنترل داشته باشند.