این پژوهش با هدف بررسی رابطه عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت زناشویی انجام گرفت. طرح پژوهشی از نوع همبستگی بود، جامعه آماری در این پژوهش شامل تمام زنان متاهل شهر اردبیل بود. نمونه پژوهش 197 نفر از زنان شهر اردبیل بودند که با شیوه نمونه.گیری تصادفی از نوع خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی، پرسشنامه رضایت زناشویی و پرسشنامه باورهای دینی (آزمون معبد2) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای آمار توصیفی از روشهای آمار استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شده است. تحلیل نتایج نشان داد که بین عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت زناشویی همبستگی مثبت معناداری وجود دارد و عمل به باورهای دینی پیش بینی کننده مناسبی برای رضایت زناشویی و شادکامی محسوب می شود.