یکی از موضوعات بسیار مهم و جنجال برانگیز در طول تاریخ مطالعات اسلامی، بررسی روایاتی است که ظاهری تحقیرآمیز نسبت به زنان دارند. از دیرباز تا کنون تلاش های گوناگونی در این زمینه صورت گرفته است. اما آنچه در این میان کم تر به چشم می خورد بررسی تطبیقی روایات فریقین، گونه شناسی و آسیب شناسی آن-هاست. احادیث موجود در جوامع روایی فریقین به دلائل گوناگون دچار علل و آسیب هایی شده اند و با گذشت زمان از معنای اصلی خود دور گشته اند. این آسیب ها عموماً در دو ناحی? اسناد و متن روایات مورد بررسی قرار می گیرد لکن بررسی مصادر روایات نیز در آسیب شناسی آن ها نقش به سزایی دارد. در کنار آسیب شناسی و گونه شناسی روایات؛ تاریخی نگریدر موضوعات نیز در شناخت هرچه بهتر مراد گوینده تأثیرگذار است. زیرا بسیاری از روایات با توجه به شرایطی خاص صادر شده اند و اطلاق آن ها در تمامی دوران ها و مکان ها کاری اشتباه است. وظیف?حدیث پژوهان آن است که اصول و قواعد را از کلمات معصومین :خارج کرده و بر مسائل موجود در عصر خویش تطبیق دهند که بی شک کاری بسیار سخت می باشد. با بررسی آسیب های وارد بر روایات آفرینش حوا، کاستی خرد، عدم رشد معنوی و فتنه بودن زنان و هم-چنین تارخی نگری در آن ها مشخص خواهد شد که مفهوم تحقیرآمیز این احادیث در مورد جنس زن پنداره ای بیش نیست و هر کس ـ چه زن و چه مرد ـ با ویژگی های منقول و مورد نظر در روایات را شامل می گردد.