حکومت ها برای راضی نگاه داشتن مردم در پی آن بوده اند تا حداقل هایی را برای آن ها یا برای برخی از آن ها فراهم کنند ، اگر چه میزان دخالت حکومت ها در این امر تفاوت می کرده است . این مطالعه به بررسی دیدگاه ها و اقدامات رفاهی علی بن ابی طالب به عنوان کسی که حکومت داری اش سرمشق و الهام بخش ایرانیان است می پردازد . برای این منظور از دور روش استفاده گردیده است . اولی تحلیل محتوای کل نهج البلاغه در زمینه ی رفاه و گزارش یافته ها به صورت جداول کمی و توضیحات کیفی . بعد از مطالعه ی چند باره ی نهج البلاغه آن مضامین رفاهی که در نهج البلاغه وجود داشت به صورت نه شاخص زیر درآمد : 1. فقر و نیازمندی 2. صدقه و بخشش 3. علم و فراگیری 4. عدالت و مساوات 5. حق و باطل 6. مشورت 7. تعقل ، خرد و تدبیر 8. قناعت و طمع 9. اتحاد ، دوستی و اعتماد ، سپس تعداد فراوانی های هر یک در کل بندهای تحلیل نهج البلاغه شمارش شد. در قسمت دوم مطالعه نیز با استفاده از پژوهش اسنادی دیگر اقدامات و دیدگاه های ایشان با استفاده از متون معتبر استخراج شد و مورد تحلیل قرار گرفت . مهم ترین نتیجه این بود که در سایه ی توجه به مفاهیم رفاهی ذکر شده در بالا ایشان رفاه و بهروزی جامعه را در گرو نهادینه کردن اخلاق همراه با برقراری عدالت و برابری و احقاق حقوق و آزادی های مردم می دانستند .