پژوهش حاضر به بررسی نقش تفاوت های فرهنگی ( با تاکید برزبان) در حافظه شرح حال افراد مبتلا به ptsd پرداخته است نمونه های این مطالعه شامل 60 فرد تک زبانه (فارس زبان) دو زبانه (کرد زبان ) مبتلا به hiv/aids و 60 فرد تک زباننه و دو زابانه و دو زبانه سالم بود که با دو زبانه سالم بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در متغیرهای سن، جنس و هوش همتا شدند. آزمودنی ها از طریق مقیاس تجدید نظر شده تاثیر رویداد پرسش نامه افسردگی و اضطراب یک و مقیاس تجدید نظر شده هوش و کسلر بزرگسالان و سپس مصاحبه حافظه شرح حال آزمون حافظه شرح حال و مقیاس (من کیستم) مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از طریق روش تحلیل واریانس دوعاملی و آزمون t برای مقایسه دو گروه مستقل تجزیه تحلیل شد نتایح نشان داد که افراد دو زبانه در حافظه شرح حال به خصوص حافظه معنایی تفاوت در این بوده است که آنا در یادآوری خاطرات شان از رویدادها ی شخصی (حافظه شرح حال رویدادی ) در مقایسه با افراد تک زبانه اختصاص تر عمل کرده اند و خود تعریفی با محتوای ترومای بیشتری ارایه داده اند.