اگریکن به عنوان پروتیو گلیکان تجمعی بزرگ یکی از اجزا ساختمانی مهم دیسک بین مهره ای را تشکیل می دهند. اگریکن سبب ایجاد مقاومت در برابر فشار وارده بر دیسک های بین مهره ای می گردد. این عمل مرتبط با ساختار اگریکن بویژه تعداد زیاد زنجیره های کند روییتین سولفات است که بر روی پروتیین مرکزی قرار گرفته اند.زنجیره های کندروتیتین سولفات در دوناحیه اتصالی از پروتیین مرکزی اگریکن قرار گرفته اند که دومین های csi و cs2 نامیده می شوند. ژن اگریکن انسان بر روی کروموزوم 15q26 واقع شده و شامل 19 اگزون با اندازه ای بین 77bp تا 4224 bp می باشد در انسان ناحیه ای از ژن اگریکن که دومین csi را کد می کند دارای چندشکلی اندازه ای است که نتیجه آن وجود تنوع در مقدار کندروییتین سولفات اگریکن افراد مختلف می باشد. این پدیده سبب می شود تا ویژگی های عملکردی اگریکن در افراد مختلف متفاوت شود. به گونه ای که افردی با ساختار اگریکن نامناسب جهت ابتلا به بیماری تحلیل دیسک بین مهره ای مستعد تر باشند. در این تحقیق تعداد 43 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. dna این افراد توسط کیت مخصوص استخراج شد. ژن مربوط به دومین csi با استفاده از پرایمرهای الیگو نوکلیوتیدی اختصاصی در روش pcr تکثیر یافت نتایج این تحقیق نشان داد که تعداد افراد بیمار دارای دومین بلندتر شامل 13 نفر (26/28%) برای الل 27 و 7 نفر (21/15%) برای الل 28 هستند. همچنین مقایسه افراد بیمار و سالم نشان داد که تعداد افراد سالم دارای دومین csi و بیماری تحلیل دیسک مشاهده نگردید. دلیل این امر را می توان عواملی نظیر امکانات و روش زندگی نحوه تغذیه افراد اعم از نوع مواد خوراکی مشروبات و حتی کشیدن سیگار و بالاخره میزان بروز پدیده مرگ سلولی در سلولهای ماتریکس خارج سلولی دیسک افراد دانست که به شرایط کاری و محل فعالیت آنها بر می گردد.