پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی نگرش های فرهنگی با رفتار بیمه ای افراد در سطح شهر تهران می پردازد. به نظر می رسد که صنعت بیمه در ایران، در مقایسه با وضعیت جهانی، از وضعیت مطلوبی برخوردار نباشد. در بسیاری از موارد، دست اندرکاران بیمه، معتقدند، ناکامی صنعت بیمه در ایران ناشی از ضعف فرهنگ بیمه است، اما اصطلاح فرهنگ بیمه مفهومی مبهم بوده و برای تبیین و یا تصمیم گیری در مورد صنعت بیمه ناکارآمد است. پارادایم فرهنگی که شاخص ترین نظریه پرداز آن "ماری داگلاس" است. در شناخت درک از ریسک و مخاطره بر این بارور است که این فرهنگ است که به اعضای یک گروه اجتماعی یاد می دهد که چه چیزی را ریسک بدانند و چگونه نسبت به آن واکنش نشان دهد. با این رویکرد می توان فرهنگ بیمه را از حالت کلی وابهام آن در آورد و به جای آن ترکیبی از عوامل درک از ریسک و واکنش به ریسک واعتماد به خدمات بیمه ای را قرار داد. این تحقیق با تکیه بر نظریه فرهنگی و بکارگیری روش پیمایشی وابزار پرسشنامه، سعی داشته است در سطح شهر تهران به بررسی رابطه نحوه های زندگی مختلف با ادراک ریسک، بررسی رابطه مولفه های فرهنگ بیمه با تقاضای بیمه و رتبه بندی مخاطرات از منظر شهروندان تهرانی بپردازد. برای این منظور یک نمونه 400 عضوی از جمعیت گرفته شد. نتایج نشان داد بین هیچ کدام از نحوه های زندگی (مساوات طلبی، تقدیرگرایی، فرد گرایی و سلسله مراتب گرایی) و متغیر پاسخ به ریسک به صورت اقدام به بیمه رابطه وجود ندارد، اما رابطه اعتماد به خدمات بیمه ای با تقاضای بیمه از لحاظ آماری تأیید شد. همچنین مهم ترین یافته ی توصیفی تحقیق رتبه بندی ریسک ها از نظر شهروندان تهرانی می باشد.