نفوذ ترکها از لایه زیرین رویه به لایه روکش را ترک انعکاسی گویند. به طور کلی ترکهای انعکاسی نتیجه بارهای عمودی و افقی اعمال شده توسط چرخ وسایل نقلیه و حرکت آنها در طول ترکهای موجود در روسازیها و حرکت افقی قطعات آسفالتی در نتیجه تغییر دما می باشد. حرکت چرخها از عرض ترکها، باعث ایجاد تنشهای برشی در جهت عمودی صفحه پایین لایه می شوند. هنگامی که روسازی در محل ترکها در قسمت تحتانی لایه آسفالتی تحت تنش قرار می گیرد، باعث گسترش ترک و در نتیجه ایجاد ترکها در روسازی جدید می شود. مطالعات زیادی در تلاش برای پیش گیری و به تاخیرانداختن ترکهای انعکاسی انجام شده است. یکی از راه حلهای ممکن، تقویت لایه اسفالتی به وسیله ژیوسنتتیکها می باشد. تحقیقات آزمایشگاهی برای تعیین تاثیر ژیوگرید در تقویت کردن روکش و کاهش ترک های انعکاسی به کار گرفته شد. در این تحقیق، تغییر شکل دایم نمونه ها و همچنین مکانیزم تقویت کردن به وسیله ژیوسنتتیک ها در روکش آسفالتی مورد بررسی قرار گرفت. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر محل قرارگیری ژیوگرید درکاهش ترکهای انعکاسی و نیز بر روی تغییر شکل دایم روکش های آسفالتی بوده است. پارامترهای مورد بررسی شامل محل قرارگیری ژیوگرید، نوع روسازی زیرین روکش، درجه حرارت و عرض درز/ترک بودند که در 24 مدل مورد آزمایش قرار گرفتند. همچنین، گسترش ترک ها در روکش در هنگام بارگذاری نمونه ها مشاهده و مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش نشان داد که استفاده از ژیوسنتتیک در رویه آسفالتی باعث بهبود مقاومت در مقابل ترکهای انعکاسی می شود. نوع گسترش ترک-ها در رویه آسفاتی به نوع روسازی قدیمی ترک خورده (آسفالتی یا بتنی) و محل قرارگیری ژیوگرید در روکش و درجه حرارت بستگی دارد. قرار دادن ژیوگرید در ضخامت از کف رویه باعث حداکثر عمر خدمت دهی در لایه رویه گردید. همچنین نتاج بیانگر این است که نمونه های تقویت شده دارای نرخ گسترش ترک و تغییر شکل قایم کمتری نسبت به نمونه های مرجع (کنترلی) هستند.