در تحقیق حاضر ساخت داربست نانو کامپوزیتی پلی لاکتیک گلیکولید/ نانو هیدروکسی آپاتیت و پلی لاکتیک/ نانو هیدروکسی آپاتیت با هدف جایگزینی استخوانی صورت پذیرفت. در ابتدا نانو پودرهای هیدروکسی آپاتیت از طریق روش هم رسوبی سنتز و در مرحله بعدی تحت آزمایشات متعارف، شناسایی شدند. جهت ساخت داربست های کامپوزیتی، از روش ریخته گری حلال- حل سازی ذره ای و جدایش فازی بهره گرفته شد، اما مشکلی که در این روش وجود دارد استفاده از حلال های سمی است که ممکن است به مقدار ناچیزی در ساختار باقی مانده و خواص زیستی را تحت تاثیر قرار دهد. لذا جهت بررسی اثر حلال در زیست سازگاری و خواص از دو حلال دیوکسان و n- متیل پیرولیدون، با دو درجه سمیت متفاوت استفاده گردید. در مسیر تهیه کامپوزیت برای جلوگیری از آگلومره شدن نانو ذرات در زمینه پلیمری از اصلاح ساز آلی استفاده شد. پس از تهیه کامپوزیت ها، خواص آنها شامل اندازه و درصد تخلخل، بیو اکتیویته و نرخ تخریب مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل نشانگر درصد تخلخل 90-70 در کامپوزیتها با اندازه حفرات 200-50 میکرومتر بود، همچنین مشخص شد که با افزایش درصد وزنی هیدروکسی آپاتیت، بیو اکتیویته افزایش می یابد. نتایج نرخ تخریب کامپوزیت ها در دو محیط pbs و dmem نشان می دهند که سرعت تخریب کامپوزیت ها شدیداً وابسته به محیط است. از آزمون بررسی سمیّت سلولی mtt ، به منظور بررسی زیست سازگاری نمونه های کامپوزیتی، استفاده شد که نتایج حاصل از mtt assay مشخص ساخت که افزایش درصد وزنی هیدروکسی آپاتیت تا حد 25% وزنی تاثیر مستقیمی بر افزایش زیست سازگاری نمونه های کامپوزیتی دارد، در حالیکه افزایش بیشتر آن نتیجه عکس را به همراه دارد. بررسی کیفی چسبندگی سلولی به سطح نمونه کامپوزیتی nano-ha25plga/% با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی نیز نشان-دهنده چسبندگی سلول های استخوانی بر سطح کامپوزیت است.