یکی از مسایل مهم و چالش برانگیز در شبکه های حسگر مساله انرژی و دوره زندگی گره ها در شبکه است. برای افزایش طول عمر گره ها می توان از روش های متفاوتی استفاده کرد که یکی از این روش ها توازن بار در بین گره های شبکه، در هنگام انتقال داده ها در بین گره های منبع و مقصد است. برای این منظور می توان از روش های مسیر یابی چند مسیره استفاده کرد. الگوریتم مسیریابی هدایت شده، یکی از روشهای مطرح در شبکه های حسگر می باشد که یک الگوریتم داده محور است. در این الگوریتم اطلاعات مسیریابی به صورت محلی در داخل گره های شبکه، ذخیره می شوند بنابراین در این روش، اطلاعات سراسری در مورد مسیر وجود ندارد. همین امر باعث شده که تشکیل مسیر های چندگانه مناسب بین گره های مبدا و مقصد، نسبتاٌ پیچیده و دشوار باشد. مشکل دیگر این الگوریتم مسیریابی بین گره های منبع و سینک به صورت مجزا می باشد که این کار بخش موجب به هدر رفتن بخش عمده ای از منابع شبکه می شود. برای رفع این مشکل یک روش خوشه بندی پیشنهاد شده که در این روش یک سینک مجازی در نزدیکی گره های نزدیک به هم، جمع آوری اطلاعات از منابع و ارسال آنها به گره سینک را بر عهده می گیرد. در این پایان نامه روش odcp جهت خوشه بندی و الگوریتم mdd جهت چند مسیره کردن الگوریتم انتشار هدایت شده، پیشنهاد و بررسی شده اند و همچنین روشهایی برای ایجاد کردن توازن بار بین گره های مبدا و مقصد، از طریق توزیع ترافیک داده های منتقل شده بین گره مبدا و مقصد به صورت غیر یکنواخت، پیشنهاد شده است و در نهایت نتایج بدست آمده را از طریق شبیه سازی ارزیابی شده اند. نتایج شبیه سازی نشان می دهند که روش odcp می تواند مدت برقراری اتصال را تا دو برابر افزایش دهد و تعداد بسته های از دست رفته بر اثر تصادم نیز کاهش پیدا خواهد کرد. البته در این روش میزان تاخیر رسیدن بسته های داده های اکتشافی به مقصد به دلیل فاز اولیه انتخاب سینک مجازی، افزایش خواهد یافت. روش mdd نیز میزان افزایشی تا چند برابر را در طول مدت برقراری اتصال در بر خواهد داشت و علاوه بر این، میزان تاخیر در این روش کاهش قابل توجهی پیدا خواهد کرد و همچنین داده ها با نرخ بالاتری نسبت به الگوریتم انتشار هدایت شده قابل ارسال می باشند.