با وقوع انقلاب اسلامی دوبیتی، جان تازه ای می گیرد و در کنار رباعی رایج ترین قالب شعری زمان می گردد اما این هجوم جمعی به سوی دوبیتی کاملا به نفع دوبیتی نبوده و نوعی سستی و سطحی نگری را با خود به همراه می آورد. در بیشتر دوبیتی های این دوره به صورت مستقیم به اتفاقات زمانه اشاره میشود و ادبیات را از کلیت خود دور نموده و شعر را به این زمان محدود می کند و این باعث می شود که با گذشت زمان و دور شدن از این فضا تأثیر خود را از دست بدهند در حالیکه، در تاریخ ادبیات اشعاری موفق و ماندگارتر بوده اند که بدون اشاره مستقیم به موضوع مورد نظر، طول عمر شعر را بیشتر نموده اند. تقلید شاعران از یکدیگر و رواج مفرط تعدادی از واژگان باعث سطحی نگری و کاستن از تازگی و طراوت شعر می گردد.