هدف از تحقیق حاضر شناسایی میزان اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی برخود پنداره ابراز وجود وخودکارآمدی بوده و همچنین کاربرد این شناخت در جهت ارتقا و تقویت متغیرهای مورد نظر در دانش آموزان نوجوان می باشد. آموزش مهارهای اجتماعی برای توانا سازی اشخاص درجهت آموزش مهارت های مخصوصی که فاقد آن بوده یا به آن هایی که برای جبران این فقدان نیاز دارند به کار می رود. آموزش مهارت های اجتماعی به عنوان یک ضرورت در جهت تقویت فرایندهای روانی و انسجام ابعاد شخصیتی انسان ها هم چون خود پنداره ابراز وجود و خودکارآمدی وغیره مطرح است. روش اعمال شده برای تحقیق شبه تجربی است با در نظر گرفتن متغیرهای کنترل از قبیل مقطع تحصیلی رشته ی تحصیلی قومیت سن و جنسیت به تعداد 17 نفر در گروه آزمایش و به همان تعداد در گروه کنترل، همتا سازی و انتساب شدند. بعد از هییت جلسه ی ساعته اعمال متغیر مستقل (اموزش مهارت های اجتماعی) پرسشننامه های خود پنداره ی (بک) ابراز وجود گمبریل وریچی وخودکارآمدی شرر به عنوان پیش تست و پس از تست از دو گروه آزمایش وگواه به عمل آمد. به علت دارا بودن مفروضه های همگنی شیب رگرسیون وهم خطی بودن و سایر مفروضه ها تنها فرضیه ی دوم (آموزش مهارت های اجتماعی در ابراز وجود تاثیر دارد) با روش تحلیل کوواریانس اثبات شد و دو فرضیه دیگر یعنی فرضیه ی اول (آموزش مهارت های اجتماعی بر خود پنداره تاثیر دارد) و فرضبه ی سوم (آموزش مهارت های اجتماعی برخودکارآمدی تاثیر دارد) با استفاده از روش t مستقل مورد محاسبه واقع شدند. نتایج بدست آمده از این دو فرضیه نیز نشان از معنی داری و اثبات آن ها می دهد. براساس یافته های تحقیقی فوق درمجموع می توان ادعا کرد که آموزش مهارت های اجتماعی در افزایش میزان خود پنداره وابراز وجود و همچنین خودکارآمدی موثر می باشد به طوری که می توان برای تقویت و بهبود متغیرهای وابسته ی مورد اشاره ی فوق ، مبادرت به آموزش مهارت های اجتماعی کرد.