هدف مطالعه حاضر بررسی دخالت گیرنده های nmda امیگدل مرکزی در اثرات شبه اضطرابی نیکوتین می باشد . رتهای تر ویستار کاتوله شده در امیگدال مرکزی در ماز مرتفع بعلاوه epm مورد تحقیق قرار گرفتند. تزریق درون صفاتی (i.p) نیکوتنی با دوزهای (o.6.o.8mg/kg)کاهش معنی داری درصد زمان سپری شده در بازوی باز (%oat) و درصد ورود به بازوی باز (oae%) را نشان داد ولی اثری بر فعالیت حرکتی نداشت که نشان دهنده پاسخ شبه اضطرابی است تزریق درون مغزی nmda با دوزهای (o.oo5-o.1ug/rat)باعث کاهش oat% شد ولی اثری بر oae% و فعالیت حرکتی نداشت که نشان دهنده پاسخ شبه اضطرابی است. تزرق درون مغزی nmda با دوزهای o.oo5-o.1ug/rat) nmda)به درون امیگدال مرکزی به همراه دوز غیر موثر نیکوتین (o.4mh/kgi.p) باعث کاهش oat% و oae% شد ولی اثری بر فعالیت حرکتی نداش. از طرف دیگر تزریق آنتاگونیست o.o5 .0.1ug/rat)d-ap5,nmda) باعث افزایش oat% , oae% شد که نشان دهنده اثر شبه اضطراب زدایی این داور است. تزریق همزمان همین دوزهای d-ap5 به همراه نیکوتنی (o.6mg/kg) افزایش دهنده oat%و oae% بود ولی اثری بر فعالیت حرکتی نداشت. تزریق درون مغزی d-ap5 پاسخهای القاء شده را معکوس کرد.نتایج می تواند نشان دهنده دخالت انتقالات گلوتاماتی از طریق گیرنده های nmda آمیگدال مرکزی در اثرات شبه اضطرابی نیکوتین در دستگاه epm باشد.