گستره وسیعی از ادبیات پژوهشی سازگاری اجتماعی را بعنوان رکنی از سلامت روان خصوصا در سنین پیش نوجوانی مطرح داشته و عواملی چون پویایی گروه همسالان و مهارت های اجتماعی کودکان پایه چهارم مقطعع ابتدایی انجام پذیرفت. به این منظور پس از انتخاب تصادفی یکی از مناطق آموزش و پرورش شهر تهران منطقه 3 یک دبستان دخترانه نیز از این منطقه به روش تصادفی انتخاب شد. از دانش آموزان پایه چهارم این مدرسه با تعداد کل 127 نفر آزمون طرد همسالان طهماسیان بعمل آمد و از بین این دانش آموزان 20 نفر به عنوان گروه آزمایش انتخاب شده و از نظر متغیر همتا کننده با آزمودنی های دیگر یک به یک متناظر و جور شدند و بدین ترتیب 20 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. سپس پیش آزمون مهارت های اجتماعی ماتسون فرم گزارش دهی معلم نیز اجرا شد. برای گروه آزمایش 12 جلسه مهارت های مربوط به بسته آموزشی مهارت زندگی آموزش داده شد و پس از انجام مدالخله پس آزمون پرسشنامه طرد همسالان طهماسیان و مهارت های اجتماعی ماتسون مجددا اجرا شد. نتایج بدست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل گوواریانس واریانس بلوکی و t-استودنت تبیین شد و یافته ها حاکی از آن بود که آموزش مهارت های زندگی باعث افزایش میزان پذیرش همسالان و کاهش طرد همسالان و همچنین افزایش مهارت های اجتماعی مناسب و کاهش رفتار نامناسب اجتماعی از دیدگاه معلمین می گردد. در نهایت می توان عنوان داشت که نتایج تحقیق هدف اصلی پژوهش را تأیید نموده و مشخص می نماید که آموزش مهارت های زندگی بر میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان پایه چهار مقطع ابتدایی موثر است.