برای مسیریابی در شبکه های موردی، نیاز به ارسال بسته هایی برای کشف مسیر یا ارسال اطلاعات مسیریابی است. در اکثر پروتکل های مسیریابی ارسال اطلاعات مسیریابی و بسته های کشف مسیر در شبکه به صورت سیل آسا است، که پخش سیل آسا مقیاس پذیری شبکه را محدود می کند. برای غلبه بر این محدودیت، سعی شده است از روش های خوشه بندی در شبکه های موردی استفاده شود.با توجه به متحرک بودن گره ها در شبکه های موردی سیار، خوشه بندی انجام شده فقط برای مدت زمان محدودی مناسب است و بعد از آن زمان نیاز به خوشه بندی مجدد می باشد. از آنجایی که خود عمل خوشه بندی دارای سربار های تشکیل و نگهداری است، بهتر است تا آنجایی که ممکن است خوشه بندی انجام شده به گونه ای باشد که خوشه تشکیل شده مدت طولانی تری ماندگار بماند.چون تحرک ساختار خوشه ها را به هم می زند، بهترین راه برای تشکیل خوشه هایی با ماندگاری بالا روش های حساس به حرکت هستند. روش های حساس به حرکت به دو گروه "اندازه گیری شاخص تحرک و انتخاب سرخوشه مناسب" و "براساس پیش بینی حرکت گره ها" دسته بندی می شوند. روش های پیشنهاد شده دسته اول دارای سرعت همگرایی پایینی هستند که در این پایان نامه راه حلی برای بالا بردن سرعت همگرایی آنها پیشنهاد شده است. در روش پیشنهادی انتخاب حالت گره ها را تنها تا مدت زمانی معین عقب خواهیم انداخت و پس از سپری شدن آن مدت زمان حالت گره را با توجه به اطلاعات فعلی گره های شبکه بدست خواهیم آورد.همچنین راه حل پیشنهاد شده دیگری برای ایجاد خوشه ی پایدار براساس پیش بینی حرکت گره ها نیز در این پایان نامه ارایه شده است. گره هایی که لینک های پایدارتری با هم دارند را در یک خوشه قرار داده و برای گسترش اندازه خوشه اقدام به ادغام خوشه های تشکیل شده می کنیم. انتخاب اینکه یک خوشه با چه خوشه همسایه ای ادغام گردد براساس پایداری لینک میان دو خوشه صورت می گیرد. پس از تشکیل خوشه ها، سرخوشه براساس توپولوژی خوشه انتخاب می گردد. با انتخاب سرخوشه پس از تشکیل خوشه، می توان گرهی را انتخاب کرد که برای خوشه با توجه به معیار خاصی بهترین باشد. از آنجا که سرخوشه باید برای دیگر گره های خوشه پیام های کنترلی ارسال کند، مرکزی ترین گره در خوشه نقش سرخوشگی را به عهده می گیرد. برای بدست آوردن پایداری بیشتر خوشه از مکانیزم های ادغام و افراز خوشه استفاده شده است تا با حرکت گره ها، خوشه ها از بین نروند. با ارزیابی روش پیشنهادی مشخص می شود که تعداد پیام های کنترلی نسبت به روش های مشابه کاهش یافته و تعداد گره های عضو خوشه افزایش یافته است.