یکی از ضایعات پلاستیکی که بصورت انبوه در کارخانجات تولدی می شود ضایعات الیاف پلی پروپیلن است. در سالهای اخیر با توجه به ملاحظات زیست محیطی و اقتصادی تبدیل این ضایعات به محصولات با ارزش افزوده بالا و با کیفیت مورد قبلو از طریق فرایند ذوب ریسی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این پروژه قابلیت ریسندگی ضایعات pp حاصل از فرایند های ذوب ریسی بصورت مخلوط با پلیمر نو مورد بررسی قرار گرفت نتایج نشان می دهد که ضایعات pp را می ت وان تا مخلوط های 60? ضایعات 40? پلیمر نو در شرایط بهینه فرایندی به نخ فیلامنتی تبدیل کرد شرایط بهینه تا مخلوط 20? در سرعت تولید 2500 m,/min و در مخلوط های با درصد بیشتر ضایعاتی در سرعت m/min 1500 بود نمونه های نو ریس سپس تحت عملیات کشش قرار گرفتند بررسی خواص ساختاری و فیزیکی نمونه های نو ریس نشان داد که گروه ها ی بوجود آمده در زنجیر مولکولی pp در اثر عملیات حرارتی فرایند باعث افزایش چگالی خطی شده و ه مجنین در اثر شکل گیری پیوندهای بین زنجیری قویتر میزان آرایش یافتگی با افزایش میزان درصد پلی پروپیلن ضایعاتی افزایش می یابد در حالیکه با افزایش درصد پلی پروپیلن ضایعاتی کاهش در میزان تبلور و میزان جمع شدگی ملاظه می گردد این امر می تواند به کاهش متوسط طول زنجیر ها طی فرایند نسبت داده شود نتایج بررسی خواص نمونه های کشیده شده نشان می دهد که عملیات کشش باعث بهبود چشم گیر و مورد انتظار در استحکام نشد و تنها حدود 15? افزایش ملاحظه گردید.