اسناد و مدارک تاریخی هر کشوری از هویت فرهنگی آن کشور هستند. به طور کلی با توجه به این که هر کدام از این آثار در مقطع یا مقاطع خاصی از تاریخ آن سرزمین نگاشته شده اند، نه تنها نشان دهنده نوع تفکر و اعتقادات مردم آن سرزمین است، بلکه نمایانگر سبک ها و تکنیک های به کار رفته در آن اثر هنری در مقطع زمانی خلق آنها تلقی می شود. هدف از این رساله، دست یابی به تاریخ حفاظت و مرمّت آثار کاغذی و صحّافی در ایران بوده تا از این رهگذر، ضمن بررسی روند آموزش و پژوهش در این حوزه، به معرفی کارگاه های فعّال کاغذ و استادان مربوطه، اعم از سنتی و غیرسنتی به همراه ارائه روش های موجود در مرمّت کاغذ و همچنین معرفی مرمّت آثار شاخص در این حیطه در کشور پرداخته شود. در نهایت این رساله راهکاری را جهت پیشبرد برنامه های پژوهشی و اجرایی در حوزه حفاظت و مرمّت آثار کاغذی ارائه خواهد داد. در این رساله از روش مطالعه کتابخانه ای شامل بررسی مستندات، کتاب ها، مدارک و اسناد و منابع جهانی و نیز از روش مطالعه میدانی شامل شناسایی آثار شاخص کاغذی و مصاحبه با اساتید، بازدید از کارگاه های فعال مرمّت کاغذ، تهیه آمارهای مربوط به گزارش های پژوهشی و... استفاده شده است.