این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی ویتامین ث بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نر در قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (نرمال): شامل موش هایی هستند که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت نمودند. گروه دوم (کنترل مس) : 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه سوم( تیمار) : 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نمودند. 7 موش از هر گروه در پایان هفته های چهارم و ششم به روش انسانی کشته شدند. بیضه چپ آنها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های منی ساز ، شاخص میوزی و رتبه بندی جانسون در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه نرمال نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار ( گروه ویتامین ث ومس ) بهبودی در پارامترهای ذکرشده پس از 42 روز نسبت به گروه مس مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری ویتامین ث تا حدی بهبود می یابند.

چکیده مقدمه: این مطالعه به منظور بررسی اثر حفاظتی عصاره ی گیاه مرزنجوش بر ضایعات پاتولوژیک ایجاد شده در بیضه پس از مصرف طولانی مدت مس انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 45 سر موش سوری نردر قالب 3 گروه 15 تایی مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه اول (گروه کنترل) طی دوره مطالعه روزانه 1/ 0 میلی لیتر به روش گاواژ آب مقطر دریافت نموده و به صورت آزاد به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. گروه دوم (گروه مس) میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (1/0 میلی لیتر)، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نموده و به صورت آزاد به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. گروه سوم (گروه تیمار) میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن (1/0 میلی لیتر)، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت نموده و به صورت آزاد به آب آشامیدنی حاوی 400ppm عصاره اتانولی گیاه مرزنجوش دسترسی داشتند. 5 موش از هر گروه آزمایشی در روزهای 28 و 56 آزمایش به روش انسانی با جابجایی نخاع کشته شده و بیضه سمت چپ آن ها جهت ارزیابی هیستوپاتولوژی و مورفومتری مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ مورفومتریک، قطر لوله های سمینی فروس ، ارتفاع اپی تلیوم ، شاخص میوزی ، درصد اسپرماتوژنزو شاخص اسکور جانسون در گروه مس کاهش قابل توجهی نسبت به گروه کنترل نشان دادند(05/0>p ). در گروه تیمار (گروه مرزنجوش ومس) بهبود جزئی در مورد شاخص میوزی دیده شد(05/0>p ). در حالی که بهبودی کامل در سایر پارامتر های ذکرشده در این گروه پس از 56 روز نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید(05/0>p ). مطالعه اخیر نشان می دهد که مصرف طولانی مدت مس سبب ایجاد ضایعات پاتولوژیک در بیضه می گردد که این ضایعات با به کارگیری عصاره گیاه مرزنجوش تاحدی بهبود می یابند. کلمات کلیدی: مرزنجوش، هیستوپاتولوژی،مسمومیت مس ، موش سوری، بیضه

لپتوسپیروز یک بیماری مشترک بازپدید مجدد است که توسط leptospira introgans ایجاد می گردد. شهرستان جیرفت دارای آب و هوایی گرم و مرطوب در تابستان و زمستان بوده و بارش زیاد باران و جاری شدن سیل در این منطقه شرایط را برای شیوع لپتوسپیروز مساعد می نماید. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی یافته های سرولوژیکی این بیماری در ساکنین مناطق اطراف جیرفت واقع در استان کرمان (ایران) با استفاده از آزمایش لاتکس اگلوتیناسیون می باشد. در این راستا تعداد 213 نمونه خون از ساکنین اطراف شهرستان جیرفت (62 مرد و 151 زن) که به شبکه های بهداشت آن مناطق مراجعه نموده بودند تهیه شد که پس از انجام آزمایش، پا دتن در تعداد 17 نمونه (10 مرد و 7 زن) از مجموع 213 سرم اخذ شده با روش لاتکس اگلوتیناسیون یافت شد. سیزده نمونه (6%) مشکوک و 183 مورد (86%) منفی گزارش شدند. به نظر می رسد که روش لاتکس آگلوتیناسیون متدی ساده، سریع و اقتصادی جهت غربالگری بیماری لپتوسپیروز بوده و مناسب جهت تست غربالگری در مقیاس وسیع در مناطق اندمیک بدون نیاز به تجهیزات خاص آزمایشگاهی می باشد.