محبت یک اصل بدیهی و قابل پذیرش در عالم خلقت می باشد. اصل محبت در تمامی ذرات عالم امکان، سریان دارد و محبت به کاملترین انسانهای الهی و جانشینان شایسته پروردگار،بهترین و ثمربخش ترین نوع محبت است.چون عین محبت ذات اقدس الهی است.(من احبکم فقد احب الله)و نیروی محرکه دین پذیری و تبعت از اوامر الهی می باشد.از این رو محبت ائمه معصومین (علیهم السلام)یکی از ضروریات دین اسلام و شرط فلاح و رستگاری و پذیرش اعمال در آموزه های دینی به شمار آمده است. این تحقیق با تعریف واژه محبت ،بیان ریشه،هدف و اهمیت آن وارتباط دادن آن با محبت ائمه معصومین(علیهم السلام)و ارایه دلایل عقلی ،قرآنی و روایی، آن را یک موضوع اساسی و مهم در شرع مقدس به اثبات رسانیده است و به بررسی حب و بغض در ابعاد عقیدتی ،عبادی، سیاسی و حکمرانی،اخلاقی ، اجتماعی ،دنیایی و آخرتی درگستره حیات آدمی پرداخته است.و شاخص ها و معیارهای دوستی با ائمه و دوستانشان (تولی)و دشمنی با دشمنان ائمه (تبری)مطرح کرده است.از جمله این معیارها:ایمان داشتن به صاحبان ولایت، احیای امر ولایت و احترام به ساحت اولیاءو..می باشد. واز آنجاکه هر چه محبت و دلباختگی و ارتباط قلبی بین افراد و رهبران سیاسی و دینی اجتماع بیشتر باشد: تبعیت ، همرنگی و همدلی بیشتری را به همراه خواهد داشت لذا پیشنهادهایی در زمینه گسترش تولی و تبری در جامعه جهت گرایش بیشتر مردم به رهبران (ائمه معصومین)ارایه شده است. از جمله این پیشنهادها معرفت شناسی ائمه ،معرفی اسوه ها و الگوه ها،تربیت دینی فرزندان و... می باشد. با توجه به اینکه علاقه به اولیای الهی قویترین عامل تلاش و انگیزه ساز در آدمی می باشد و وی را به پذیرش خطرات و سختی های مسیر دینداری تشویق وتحریض می کند، لذا آثار و فواید محبت به معصومین علیهم السلام در دنیا و آخرت در چند مبحث (درک علوم الهی ،محبوب حق شدن،شوق عبادت و بندگی و...) آمده است.که قطعا مباحث این تحقیقدر زمینه گسترش تولی و تبری در بعد فردی و اجتماعی ، تاثیر گذار خواهد بود .همچینین به بیان ارادتمندی و اظهار عشق و علاقه علمای اخلاقی(شخصیت های برجسته اجتماعی) به ساحت مقدس ائمه (علیهم السلام) در قالب شعر،نظرات و دیده گاهها پرداخته است .که این اظهارات سبب الگوگیری اقشار مختلف جامعه و تایید اهمیت اصل تولی و تبری می باشد.