چکیده مقدمه: بیماری های ایسکمیک قلب با ویژگی کاهش خون رسانی به ماهیچه قلب، به علت بیماری های عروق کرونر از جمله آترواسکلروز ایجاد می شود. از افزایش فعالیت گزانتین اکسیداز نیز منجر به عدم کارایی عروق در خون رسانی به عضله ی قلب و ایجاد انواع ایسکمی و آسیبهای بافتی و عروقی می شود. به نظر می رسد، داروهای مهارکننده گزانتین اکسیداز از طریق افزایش شرب بافتی در بهبود علائم بیماری های ایسکمیک قلب موثر باشد. مطالعه ی حاضر با هدف مقایسه ی اثربخشی داروی آلوپورینول بر روی مدت زمان بستری بیمارانischemic heart disease بستری در ccu طراحی شده است. مواد و روشها: ?00 بیمار مبتلا به سندرم کرونر حاد که در ccu بستری بودند به طور تصادفی (randomization) انتخاب شدند و علائم بالینی و بیومارکرهای خونی بیماران طی زمان بستری مورد ارزیابی قرارگرفت و اطلاعات بدست آمده بین دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: درصد افراد دچار درد سینه در روز سوم در گروه مورد= 2?/0 و در گروه شاهد= 32/0 به دست آمد که با توجه به 66/0= p-value (p-value > 05/0 معنادار در نظر گرفته شد) تفاوتی بین دو گروه حاصل نشد.در ارزیابی بیومارکرهای خونی بیماران دو گروه نیز کاهش قابل توجهی دیده نشد که این نشان دهنده ی موثر نبودن دارو می باشد. نتیجه گیری: آلوپورینول نمی تواند طول مدت درد سینه در بیماران سندرم کرونر حاد را بطور معناداری تحت تأثیر قرار دهد. واژگان کلیدی: آلوپورینول، بیماری ایسکمیک قلب، درد سینه ?

مقدمه: سندروم کرونری حاد یکی از بیماریهای قلبی شایع به شمار می رود اختلالات هدایتی داخل بطنی یکی از عوارض انفارکتوس حاد میوکارد است که انواع مختلف بلوک شاخه ای راست و چپ و هم بلوک چپ قدامی و خلفی دارد. از آنجایی که پیش آگهی آینده این بیماری در نحوه درمان، تعداد روزهای بستری و نیز تصمیم گیری به موقع جهت انجام اقدامات مداخله ای تاثیر خواهد داشت این مطالعه با هدف تعیین ارتباط اختلالات هدایتی داخل بطنی با پیش آگهی بیماران سندروم کرونری حاد طراحی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی از نوع مورد – شاهد که بر روی 120 نفر از بیماران سندروم کرونری حاد (60 نفر در گروه مورد و 60 نفر در گروه شاهد) از اسفند ماه 1391 الی مرداد ماه 1392 به روش دسترسی آسان انجام شد. متغیرهای زمینه ای عوامل خطرساز سندروم کرونری حاد به همراه فاکتورهای ارزیابی پیش آگهی در دو گروه مورد (با اختلالات هدایتی داخل بطنی) و گروه شاهد (بدون اختلالات هدایتی داخل بطنی) مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت داده ها با استفاده از آزمون chi-square و anona و t.test و fisher exact test در محیط نرم افزار spss ver.17 آنالیز شدند. یافته ها: میانگین سنی در گروه مورد 8/5±1/64 سال و در گروه شاهد 8/8±9/62 سال بود و در مطالعه حاضر ارتباط معنی داری بین ریسک فاکتورهای سندروم کرونری حاد اعم از هیپرلیپیدمی، دیابت، فشار خون بالا، انفارکتوس میوکارد قبلی یا مصرف سیگار وجود نداشت در حالیکه میانگین کسر جهشی در گروه مورد 7/39 و در گروه شاهد 1/45 بود و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود داشت (p-value<0.05) و همچنین نارسایی قلبی در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود . نتیجه گیری: با توجه به اینکه در این مطالعه وجود تنگی نفس و سمع رال در روز اول در گروه مورد نسبت به شاهد تفاوت معناداری داشت و میانگین کسر جهشی در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود و همچنین فراوانی نارسایی میترال در گروه مورد بیش از گروه شاهد بود و همگی این معیارها در پیش آگهی بیماران سندروم کرونری حاد موثرند به این نتیجه می رسیم که وجود اختلالات هدایتی داخل بطنی پیش آگهی بیماران مبتلا به سندروم کرونری حاد را ضعیف می کند . واژگان کلیدی: اختلالات هدایتی داخل بطنی، سندروم حاد کرونری، پیش آگهی

یکی از عوارض نادر انفارکتوس میوکارد که طی هفته ها و ماهها بعد از آن اتفاق می افتد آنوریسم بطن چپ است که به صورت قطعه ای نازک و گسسته دیواره بطن چپ که هم در طول سیستول و هم در طول دیاستول برآمده است و پایه عریضی دارد تعریف می شود . اکثر آنوریسم های بطن چپ در دیواره قدامی و اپکس و در تعداد کمی در دیواره خلفی قاعده ای قلب رخ می دهد. هدف از این مطالعه تعیین یافته های الکتروکاردیوگرافی در بیماران مبتلا به آنوریسم بطن چپ ناشی از انفارکتوس میوکارد می باشد. مواد وروشها : این مطالعه توصیفی از نوع case series روی 60 نفر از بیماران مبتلا به آنوریسم بطن چپ از بهمن ماه 1391 تا اسفند ماه 1392 انجام گرفت و در نهایت داده ها با استفاده از آزمون chi-square و anova و fisher exact test در محیط نرم افزار spss ver.17 آنالیز شد. یافته ها : میانگین سنی در این بیماران 67/12±58/63 سال بود .در مطالعه حاضر ارتباط الکتروکاردیوگرام با سن، فشار خون ، هایپرلیپیدمی، مصرف سیگار و تعداد عروق درگیر معنی دار نبود ولی با سابقه دیابت و درصد ef ارتباط معناداری را نشان داد. 70 درصد بیماران دارای st elevation بودند و اکثر بیماران درگیری سه رگ از عروق کرونر را داشتند و 86 درصد آنوریسم بیماران در دیواره apical وanteroapical بود. نتیجه گیری : در این مطالعه بیمارانی که ef بالاتری داشتند فراوانی st elevation در آن ها کمتر بوده است.همچنین میانگین ارتفاع موج p در بیماران مرد و بیمارانی که dm نداشتند بلندتر بود. ولی در این تحقیق ارتباط معنی داری بین نوار قلب ،سابقه htn، سابقه hlp ،سابقه مصرف سیگار و تعداد عروق درگیر مشاهده نشد

مقدمه: دیابت شیرین یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در سراسر جهان است،که از انواع آن می توان به دیابت شیرین نوع 1 و دیابت شیرین نوع 2 اشاره کرد.به سرعت بر مبتلایان به این بیماری خصوصا نوع 2 افزوده می گردد. از عوارض مزمن دیابت می توان به عوارض میکرو واسکولار و ماکرو واسکولار اشاره کرد. یکی از مهمترین عوارض ماکروواسکولار عوارض قلبی عروقی است. تخمین زده می شود که دیابت پنجمین علت مرگ در جهان باشد و علت عمده مرگ بیماران دیابتی بر اثر عوارض قلبی عروقی آن می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات نحوه درمان دیابت نوع 2 بر پروگنوز داخل بیمارستانی مبتلایان به سندرم کرونری حاد می باشد تا بتوان با انتخاب درمان مناسب پروگنوز این بیماران را بهبود بخشید. مواد و روش ها: در طی این مطالعه تحلیلی که با روش historical cohort در طی فروردین 1393 تا مرداد 1393 بر روی 100 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به سندرم کرونری حاد در گروه سنی 80-40 سال که در ccuبیمارستان شهدای کارگر یزد بستری شدند انجام گرفت، بیماران به دو گروه تحت درمان با داروهای خوراکی (50 نفر) و تحت درمان با انسولین (50 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه و با استفاده از اطلاعات دموگرافیک، نتایج آزمایشگاهی،اکوکاردیوگرافی والکتروکاردیوگرافی جمع آوری شد.اطلاعات در محیط نرم افزاری spss 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این تحقیق بر اساس یافته ها ،فراوانی نسبی مرگ داخل بیمارستانی در هر دو گروه برابر (6%) بود و در دیگر موارد دخیل در پروگنوز داخل بیمارستانی سندرم کرونری حاد نظیر درد سینه، سمع رال در ریه، آریتمی قلبی، تنگی نفس، نتایج اکوکاردیوگرافی و سطح مارکرهای خونی تفاوت معنی داری بین دو گروه تحت درمان با انسولین و تحت درمان خوراکی وجود نداشت. نتیجه گیری: کنترل سطح گلوکز خون با استفاده از داروهای خوراکی و یا انسولین تراپی ، در بیماران دیابت نوع 2 مبتلا به سندرم کرونری حاد تغییری در پروگنوز داخل بیمارستانی این بیماران ایجاد نمی کند . کلمات کلیدی: دیابت نوع 2، سندرم کرونری حاد، پروگنوز