چکیده مقدمه: درد بعد از درمان ریشه هنوز هم یکی از مشکلات این درمان به حساب می آید. هدف از این مطالعه ی بالینی، ارزیابی میزان کارآمدی تزریق انفیلتره ی دگزامتازون در دندانهای با تشخیص پالپی نکروز، روی پیشگیری و کنترل دردهای بعد از درمان ریشه بود. مواد و روشها: 30 بیمار با تشخیص پالپی نکروز به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند: دگزامتازون و کنترل. پس از تزریق بیحسی موضعی و تهیه ی حفره دسترسی، کانالها شکل دهی و پر شدند. در انتها، 1میلی لیتر دگزامتازون(4 میلی گرم) بصورت انفیلتره در ناحیه ی پری اپیکال دندانهای گروه درمان تزریق شد. درد بیماران با توجه به visual analog scale مدیفای شده، در زمانهای قبل از درمان،بلافاصله بعد از درمان، 6، 12، 24 و 48 ساعت بعد از درمان ارزیابی شد. نتایج: بررسی های آماری نشان دادند ، شدت درد بعد از درمان در گروه دگزامتازون بطور کلی کمتر از گروه کنترل بود. این تفاوت خصوصا در فواصل 6 و 12 ساعت بعد از درمان مشخص تر و نزدیک به آستانه معنی دار بود با این وجود، از لحاظ آماری معنی دار نشد(p>0.05). از طرف دیگرگستره ی درد گزارش شده(اختلاف بین بیشترین و کمترین شدت درد) در بیماران گروه درمان، نسبت به گروه کنترل محدود تر بود (p>0.05). نتیجه گیری: تزریق انفیلتره ی دگزامتازون بعد از اتمام درمان ریشه، با توجه به اثر ضد التهابی آن روی بافتهای ملتهب پری اپیکال، احتمالا میتواند در کاهش درد بیمار در 12 ساعت اولیه ی بعد از درمان موثر باشد. با این حال، انجام مطالعات بیشتر با جامعه ی آماری بزرگتر و استفاده از سایر روشهای ارزیابی شدت درد توصیه میشود.

مقدمه: درد بعد از درمان ریشه هنوز هم یکی از مشکلات این درمان به حساب می آید. هدف از این مطالعه ی بالینی، ارزیابی میزان کارآمدی تزریق انفیلتره ی دگزامتازون در دندانهای تک کانال وایتال روی پیشگیری و کنترل دردهای بعد از درمان ریشه بود. مواد و روشها: 30 بیمار با دندانهای تک کانال وایتال نیازمند درمان ریشه به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند: دگزامتازون و کنترل. پس از تزریق بیحسی موضعی و تهیه ی حفره دسترسی، کانالها شکل دهی و پر شدند. در انتها، 1میلی لیتر دگزامتازون (4 میلی گرم) بصورت انفیلتره در ناحیه ی پری اپیکال دندانهای گروه درمان تزریق شد. درد بیماران با توجه به visual analog scale مدیفای شده، در زمانهای قبل از درمان،بلافاصله بعد از درمان، 6، 12، 24 و 48 ساعت بعد از درمان ارزیابی شد. نتایج: آنالیز داده ها نشان میدهد که در زمانهای بلافاصله،6 و12 ساعت بعد درمان میزان درد در گروه درمان کمتر از گروه کنترل بود و در سایر زمانها میزان درد در گروه کنترل کمتر از گروه درمان بود اما این میزان اختلاف درد بین دو گروه معنی دار نبود. در گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری بین میزان درد در زمانهای مورد مطالعه وجود دارد(0.019p= ) نتیجه گیری: اگرچه تزریق انفیلتره دگزامتازون تاثیر معنی داری بر درد پس از درمان ریشه نداشت، بیماران گروه درمان نسبت به گروه کنترل درد را در بازه محدودتری تجربه کردند. انجام مطالعات بیشتر با جامعه ی آماری بزرگتر ، استفاده از سایر روشهای ارزیابی شدت درد و نیز طراحی مطالعه ای با انتخاب بیمارانی که همگی درد قبل از درمان ریشه دارند توصیه میشود.

چکیده مقدمه: باتوجه به نقش اساسی میکرو ارگانیسم ها در ایجاد پریودنتیت آپیکال،درمان اندو باید تاکید بر حذف کلونی های میکروبی از سیستم کانال ریشه و پیش گیری از ورود میکرو ارگانیسم های جدید به سیستم کانال ریشه داشته باشد. از آنجا که روشهای مکانیکی شیمیایی آماده سازی کانال، - اغلب نمیتواند میکروبیوتای داخل کانال را بطور کامل از بین ببرد، تکنیک های مختلفی بدین منظور پیشنهاد شده اند.لذا در این مطالعه ی آزمایشگاهی به مقایسه ی کارایی لیزر دیود به همراه هیپوکلریت 5295 درصد یا سالین و دارودرمانی با کلسیم هیدروکساید در حذف انتروکوک فکالیس از سیستم کانال ریشه پرداختیم. مواد و روشها: 55 دندان پرمولر تک ریشه ی کشیده شده ی انسانی، پس از یکسان کردن طول ریشه و خارج کردن بافت پالپی، بمدت 95 دقیقه داخل اتوکلاو با حرارت 934 درجه سانتیگراد بمنظور استریلیزاسیون قرار گرفتند. در این مرحله 5 نمونه بعنوان کنترل منفی کنار گذاشته شد. در 918 باکتری در میلی لیتر تهیه و کلیه نمونه ها به مدت 99 × مرحله ی بعد، سوسپانسیونی حاوی 925 روز در داخل سوسپانسیون قرار گرفتند تا باکتری ها کاملا به داخل توبولهای دندانی نفوذ نمایند. 5 نمونه نیز بعنوان کنترل مثبت در این مرحله کنار گذاشته شدند. 45 نمونه ی باقی مانده به 3 گروه 95 تایی تقسیم شدند؛ بدین صورت که در گروه اول به منظور شست و شوی حین آماده سازی کانال از محلول سالین استفاده شد و در پایان لیزر دیود باطول موج 891 نانومتر و توان 925 وات، به داخل کانال تابانده شد. در گروه دوم به جای سالین از هیپوکلریت 5295 درصد استفاده شد و در پایان مشابه گروه اول لیزر به داخل کانال تابانده شد. در گروه سوم مانند گروه دوم از هیپوکلریت بمنظور شست وشوی کانال استفاده شده و در پایان، کلسیم هیدروکساید بمدت یک هفته داخل کانالها قرار گرفت.در تحلیل داده ها از آزمون کروسکال والیس استفاده شد. نتایج: شمارش کلونی باکتری در گروه کنترل منفی صفر و در گروه کنترل مثبت بسیارزیاد ( =cfu 951111 ( بود. در گروه درمان شده با کلسیم هیدروکساید در هیچیک از نمونه ها کلونی باکتریایی مشاهده نشد. در گروه درمان شده باسالین بعلاوه لیزر، کمترین تعداد کلونی باکتریایی صفر و بیشترین تعداد 99111 بود که دارای پراکندگی نسبتا زیادی بود. همچنین در گروه درمان شده باهیپوکلریت بعلاوه لیزر، کمترین تعداد کلونی شمارش شده صفر و بیشترین تعداد 3111 بود که در ی اینجا نیز پراکندگی داده ها نسبتا زیادبوده اما در مقایسه با گروه درمانی سالین لیزر کمتر است.بطور - کلی تعداد کلنی بین سه گروه دارای تفاوت معنی داری بوده و در گروه درمانی سالین لیزر بطور - معنی داری از دو گروه دیگر بیشتر بود ولی دو گروه درمان شده با کلسیم هیدروکساید و هیپوکلریت با لیزر تفاوت معنی داری نداشتند. بحث ونتیجه گیری:از آنجا که با توجه به آنالیزها، مشخص گردید که اثر آنتی باکتریال لیزر دیود )با پارامترهای استفاده شده در این مطالعه( در استفاده ی توام با هیپوکلریت 5295 درصد، افزایش می یابد و گروههای درمان شده با کلسیم هیدروکساید وهیپوکلریت به همراه لیزرازنظرآماریتفاوت معنی داری ندارند، با توجه به دو جلسه ای شدن درمان با دارودرمانی توسط کلسیم هیدروکساید و از طرف دیگر کارایی نسبتا مشابه این دو روش در حذف پاتوژنهای اندودنتیک مقاوم مثل انتروکوک فکالیس، بمنظور راحتی بیمار و کلینیسین میتوان از لیزر دیود بهمراه شست وشو با هیپوکلریت 5295 درصد بمنظور ضدعفونی کردن سیستم کانال ریشه بعنوان روش جایگزین دارودرمانی با کلسیم هیدروکساید در عفونتهای مقاوم اندودنتیک، استفاده نمود.

مقدمه و هدف: از اصولی که در امر آماده سازی و شکل دهی کانال همواره توصیه شده است، حفظ شکل و آناتومی اولیه کانال در عین آماده سازی و پاکسازی آن می باشد.مشخص است که جابه جایی و تغییر شکل کانال حداقل در ساختار دندانی تاثیر گذار خواهد بود. هدف این مطالعه ارزیابی و مقایسه میزان و جهت جابه جایی کانال ریشه در کانال های تایپ ii با استفاده از دو تکنیک آماده سازی متفاوت با کاربرد cbct است. روش کار و مواد: تعداد بیست دندان کشیده شده مولر اول فک پایین که در ریشه مزیال دارای کانال تایپ ii بودند انتخاب و بصورت اتفاقی به دو دسته ده تایی تقسیم شدند. قبل از آماده سازی، همه نمونه ها با cbct اسکن شدند. در گروه اول کانال لینگوال ریشه مزیال به عنوان کانال اصلی انتخاب و و تا طول کارکرد اینسترومنت شد.کانال دیگر(باکال) تا محل اتصال دو کانال اینسترومنت گردید. در گروه دوم هر دو کانال ریشه مزیال تا طول کارکرد اینسترومنت شدند. با انجام مجدد cbct مقدار و جهت جابه جایی هر گروه در پنج مقطع، از 2 میلی متری پایین تر از محل اتصال تا 2 میلی متری بالاتر از محل اتصال به صورت مقاطع یک میلی متری تعیین گردید. پس از گردآوری داده ها و حصول اطمینان از صحت ورود اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss با آزمون شاپیرو ویلک و آزمون آنالیز واریانس به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. یافته ها: هیچ تفاوت معناداری بین دو تکنیک از نظر جابه جایی در هر دو بعد باکولینگوال و مزیودیستال وجود نداشت. (p>0.05) نتیجه گیری: هر دو تکنیک، منجر به جابه جایی در هر دو بعد باکولینگوال و مزیودیستال می گردد. واژگان کلیدی: ct با اشعه مخروطی(cone beam ct)، جابه جایی کانال، کانال تایپ ii، آماده سازی کانال.