این تحقیق در دو مرحله انجام شد، ابتدا اثر پرتوهای گاما، الکترون و جاذب شیمیایی میل باند بر میزان کاهش سم آفلاتوکسین b1 که به صورت خالص به جیره اضافه شده بود اندازه گیری شد، سپس اثر پرتوهای گاما و الکترون بر ترکیبات جیره آزمایشی بلدرچین ژاپنی اندازه گیری شد. در مرحله ی بعد مقایسه تاثیر پرتوتابی با جاذب شیمیایی میل باند بر عملکردهای بلدرچین ژاپنی، فاکتورهای خونی، پارامترهای ایمنی و اکسیداسیون گوشت مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام این آزمایش از 168 قطعه بلدرچین ژاپنی 1روزه به طور تصادفی در 8 گروه آزمایشی و هرگروه آزمایشی شامل 3 تکرار و 7پرنده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمارکنترل(شاهد منفی)، تیماردریافت کننده ی سم آفلاتوکسین b1 به میزان 2 میلی گرم در کیلوگرم(شاهد مثبت)، تیماردریافت کننده ی جیره ی آلوده همراه با پرتوگاما والکترون با دز 27 کیلوگری و جاذب شیمیایی میل باند با دز 3 میلی گرم در کیلوگرم خوراک، تیمارهای دریافت کننده ی جیره ی کنترل همراه با اشعه های گاما و الکترون با دز 27 کیلوگری توکسین بایندر با دز 3 میلی گرم در کیلوگرم. پرتوهای گاما، الکترون به ترتیب باعث کاهش 76،73 سم آفلاتوکسین شدند. خوراک اشعه دیده با دز 27 کیلوگری از لحاظ پروتئین، چربی، خاکستر و ماده خشک با تیمار کنترل منفی تفاوت معنی داری نداشت. بررسی عملکرد بلدرچین ژاپنی نشان داد که بیشترین افزایش وزن و کمترین ضریب تبدیل مربوط به گروه شاهد مثبت وکمترین افزایش وزن و بیشترین ضریب تبدیل ضریب تبدیل مربوط به تیمار دریافت کننده ی جاذب میل باند بود و تیمار دریافت کننده ی اشعه ی گاما وزن بیشتر و ضریب تبدیل کمتری نسبت به تیمار دریافت کننده ی الکترون داشتند. از لحاظ وزن اندامهای داخلی بدن بیشترین وزن کبد وکمترین وزن بورس فابرسیوس، طحال و پیش معده مربوط به تیمار شاهد مثبت وکمترین وزن کبد و بیشترین وزن بورس فابرسیوس، طحال و پیش معده به ترتیب مربوط به تیمار دریافت کننده ی توکسین بایندر همراه با خوراک آلوده، تیمار دریافت کننده ی اشعه ی الکترون، تیمار دریافت کننده ی اشعه ی گاما و توکسین بایندر همراه با سم بود. از لحاظ پارامترهای خون شناسی بیشترین میزان هماتوکریت و گلبولهای سفید مربوط به تیمار دریافت کننده ی توکسین بایندر همراه با سم و کمترین میزان در تیمار شاهد مثبت دیده شد. همچنین از لحاظ پارامترهای بیوشیمیایی بیشترین فعالیت مربوط به تیمار شاهد مثبت و کمترین فعالیت مربوط به تیمارهای دریافت کننده ی اشعه بود. بیشترین میزان مواد معدنی و کمترین میزان گلوکز در تیمار شاهد مثبت و کمترین میزان مواد معدنی و بیشترین میزان گلوکز به ترتیب در تیمار توکسین بایندر و تیمار دریافت کننده ی الکترون بود. از لحاظ پاسخ ایمنی بیشترین پاسخ مربوط به تیمار دریافت کننده ی اشعه ی گاما و کمترین پاسخ مربوط به تیمار شاهد مثبت بود. از لحاظ پروتئین، آلبومین، تری گلیسرید وکلسترول نیز بین تیمارها تفاوت معنی داری دیده شد. به طوری که کمترین میزان پروتئین و آلبومین خون در تیمارشاهد مثبت وبیشترین میزان آنها در تیماردریافت کننده ی توکسن بایندر همراه با سم آفلاتوکسین بود. همچنین از لحاظ تری گلیسرید وکلسترول نیز بیشترین میزان در تیمار دریافت کننده ی توکسین بایندر وکمترین میزان در تیمار شاهد مثبت دیده شد.