چکیده هدف این تحقیق پرداخت مجدد به مقول? اعتیاد بخصوص از گونه صنعتی و شیمیایی آن در میان دانشجویان است. مساله ای که همواره وجود داشته و همچون سدی مستحکم امنیت ملی- اجتماعی و فرهنگی و نیز توسعه و پیشرفت را نشانه روی کرده و مانع بسط و گسترش آنهاست. تضعیف امنیت و سلامت اجتماعی به سبب گسترش اعتیاد به مواد مخدر صنعتی نظیر اکستاسی و مواد شیمیایی مخدر و همینطور اقدام به تولید و قاچاق آنها موجبات پریشانی خاطر بسیاری از افراد جامعه بخصوص خانواده هاست. به نظر نمی رسد چنین جامعه ای رو به توسعه و پیشرفت اقتصادی- انسانی- فرهنگی و اجتماعی آورد مگر با چاره اندیشی، پیشگیری و برنامه ریزی اساسی. چنانچه تمامی سازمانها و نهادهای اجتماعی دولتی و غیردولتی ذیربط با یکدیگر همکاری داشته باشند جلوگیری از شیوع این بلای خانمانسوز دور از دسترس نمی باشد. دانشجویان بعنوان سرمایه های انسانی پرورش یافته، روشنفکر و نخبه امیدهای هر جامعه هستند. سلامت دانشجویان، سلامت نیروی انسانی ارزنده و مفید کشور و به تبع آن امنیت اجتماعی و سرمایه گذاریها و توسعه ملی را بدنبال خواهد داشت. هر چند همه ساله میلیاردها تومان بودجه جهت کارهای فرهنگی، آموزشی و تحقیقی برای جلوگیری از شیوع مواد مخدر صنعتی و ... هزینه می گردد ولی بنظر می رسد می توان با برنامه ریزی دقیق تر و انجام پروژه های تحقیقاتی و کاربردی در سطح ملی و محلی به طور مداوم و مستمر کارهای بهتر و مفیدتری انجام داد. مقاله حاضر برگرفته از تحقیقی است که در سال تحصیلی 90 در شهر رشت و در 2 دانشگاه بزرگ این شهر یعنی دانشگاه گیلان و آزاد صورت پذیرفته – 91 با تکیه بر روش تحقیق پیمایشی و با استفاده از شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و حجم نمونه ای بالغ بر 400 دانشجو که به صورت تصادفی از خوابگاهها و محیط های دانشجویی این 2 دانشگاه انتخاب شده اند صورت پذیرفته تا با تکیه بر 8 فرضیه که از چارچوب نظری ملهم از دو نظریه عمده جامعه شناسی یعنی همنشینی افتراقی ساترلند و نظریه کنترل اجتماعی هیرشی بنا شده اند گرایش به مصرف مواد مخدر صنعتی را میان آنان مورد بررسی قرار دهد.