چکیده: حق بر آزادی تجمع حقی است برآمده از فطرت بشر که بعنوان یکی از اقسام آزادی های گروهی سبب صیانت از حقوق فردی و آزادی های گروهی می شود و بطور مستقیم در مشارکت در زندگی سیاسی و اجتماعی موثر است. این حق را می توان بعنوان یک هنجار و ساز و کار حقوق اساسی و حقوق بشر در توسعه سیاسی و گسترش دموکراسی موثر دانست که در نظام بین المللی حقوق بشر مورد شناسایی قرار گرفته است. قانون اساسی و نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران نیز این حق را مورد شناسایی قرار داده است اما قیودی برای آن مقرر نمود است. بررسی این قیود و مطابقت یا عدم مطابقت آنها با معیارهای حقوق بشر حق بر آزادی تجمع و وضعیت حاکم بر آن در نظام حقوقی برآمده از قانون مصوب مجلس شورای اسلامی و تضمینات حقوقی حق یاد شده در نظام قضایی جمهوری اسلامی ایران مورد نظر این پژوهش است. واژگان کلیدی: حق برآزادی تجمع، حقوق بشر، نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران.