برخی ورزشکاران و مربیان بر این باور هستند که، هرچه فعالیت بدنی را با شدت بیشتری انجام دهند، قابلیت های آنان به منظور کسب رکوردهای بالاتر افزایش می یابد. این گونه فشارهای تمرینی، باعث مشکلات جسمی مانند انواع بیماری ها، خستگی، دردهای عضلانی و تولید مقادیر فراوانی از رادیکال های آزاد(ros) شده که موجب آسیب سلولی در ورزشکاران می گردد. از این رو، تقویت سیستم ضد اکسایشی بدن، موجب کاهش اثرات مضر این رادیکال های آزاد می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی و مصرف مکمل سیلی مارین بر شاخص پراکسیداسیون چربی و آسیب سلولی مردان غیر فعال (سن 5±25 سال، وزن 21±86 کیلوگرم، قد 13±178 سانتی متر، شاخص توده بدنی 5±27 کیلوگرم بر متر مربع و تعداد آزمودنی ها =22نفر) است. مواد و روش ها تحقیقحاضرازنوعنیمهتجربی بودهاست. آزمودنی های آن22نفرو ازبینکلیهدانشجویانمردغیرفعالدانشگاه شاهرود که در سال تحصیلی 91-92 واحد درسی تربیت بدنی یک را اخذ کرده بودند. آزمودنی ها بهصورتتصادفیدردوگروهمکمل (11 نفر) ودارونما (11نفر) تقسیم و مورد مطالعهقرارگرفتند. در تحقیق حاضر پس از کسب رضایت نامه از نمونه ها، هردوگروهبهمدت 6 هفته،هم-زمانبامصرفمکملسیلی مارین(روزی 2 عدد قرص 140 میلی گرمی) یادارونما(روزی 2 عدد کپسول 500 میلی گرمی نشاسته) بهاجرایتمریناتاستقامتیپرداختند. نمونه هایخونقبلوبعدازدورهتمرینیومکمل گیریبهمنظوراندازه گیریشاخص پراکسیداسیون چربی و آسیب سلولی ازآزمودنی هاگرفتهشد. یافته ها: یافته های حاصله از این تحقیق نشان داد، مصرف مکمل سیلی مارین همراه با تمرینات استقامتی در مقایسه با گروه دارونما موجب کاهش معنی دار در شاخص پراکسیداسیون چربی(mda) در گروه مکمل (012/0p?) شده است. علیرغم این موضوع، افزایش غیر معنی داری در آنزیم های لاکتات دهیدروژناز (626/0p?) و کراتین کیناز (101/0p?) مشاهده گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق حاضر از نرم افزار spss16و روش تحلیل واریانس مکرر(2×2) استفاده شد. نتیجه گیری: نتایجتحقیقحاضرنشاندادکه،تمریناستقامتی به همراه مصرف مکمل سیلی مارینباعث کاهش معنی دار پراکسیداسیون چربی و همچنین افزایش غیر معنی دار در شاخص های آسیب سلولی (کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در مقایسه با گروه دارونماشده است. لذابهنظرمی رسدنوع، مدت، شدتتمرین و مقداردوزمصرفیمکملسیلی مارین بر میزان پراکسیداسیون چربی و شاخص های آسیب سلولیتاثیردارد.

هدف: از تحقیق حاضر بررسی مصرف توام مکمل جینسینگ و تمرینات مقاومتی بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان پسر غیرفعال دانشگاه شاهرود بود. بدین منظور 50 نفر از دانشجویان دانشگاه شاهرود با میانگین سن (2±19) سال و شاخص بدن (3±22کیلوگرم بر مترمربع) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت یک سوکور متقاطع انجام شد. روش تحقیق: در این تحقیق آزمودنی ها به چهار گروه تقسیم شدند: گروه مکمل و تمرین(13نفر)،گروه دارونما و تمرین(13نفر)،گروه مکمل(12نفر)،گروه کنترل(نفر12). قبل و بعد از برنامه تمرین، آزمون هوازی(آزمون بروس)، آزمون بی هوازی(دوچرخه وینگیت) و ترکیب بدن(inbody230) از آزمودنی ها به عمل آمد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد تفاوت اوج توان بی هوازی بین چهار گروه معنی دار بود(p=0.028). ولی میانگین توان بین چهار گروه معنی دار نبود(p=0.122). همچنین توان حداقل بی هوازی بین چهار گروه معنی دار نبود(p=0.094) و شاخص خستگی نیز بین چهار گروه معنی دار نبود(p=0.328) از دیگر سو توان هوازی بین چهار گروه معنی دار بود (p=0.001).. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد شش هفته تمرینات مقاومتی همراه با مصرف مکمل جینسینگ باعث افزایش توان هوازی افراد غیر فعال می شود و همچنین یک مکمل مناسب برای افزایش توان بی هوازی می باشد و افرادی که تمرینات مقاومتی انجام می دهند در کنار این تمرینات می توانند مکمل جینسینگ را برای افزایش توان هوازی و بی هوازی مصرف کنند. جینسینگ تنها هم باعث افزایش معنی داری در برخی شاخص ها شده، پس می توان مکمل جینسینگ را برای بهبود توان هوازی و بی هوازی به افراد غیر فعال توصیه کرد.