نام پژوهشگر: حمداله پناه پور
مریم محمدی زرگر لطفعلی معصومی
کافئین در ترکیبات مختلفی مانند چای، قهوه وانواع نوشابه ها وجود دارد و از گسترده ترین آلکالوئید شناخته شده است، تحقیقات مختلفی درموردکافئین و اثرات آن انجام شده که دراینجااثرات آن روی حجم هاوظرفیتهای ریوی، دریک اسپیرومتری نرمال مورد مطالعه قرار گرفته است. اسپیرومتر، دستگاهی است که میتوان عملکرد ریه راباآن بررسی کرد. دراین مطالعه، هشتاد نفرداوطلب، درقالب دو گروه خانمهاوآقایان، موردآزمایش قرارگرفتند. درابتدا، میزان کافئین موجود در قهوه خوراکی، ازطریق hplc مشخص گردید، سپس، اصول کلی انجام آزمایش که براساس الگوریتمی خاص طرح ریزی شده بود، به داوطلبان آموزش داده شد. ابتدا، تست اسپیرومتری، قبل ازمصرف قهوه توسط داوطلبان به منظور بررسی حجمها و ظرفیتهای ریوی آنهاانجام شدوسپس قهوه خوراکی آماده شده با دوزمشخص (5/3 میلی گرم بر کیلوگرم)توسط داوطلبان به مصرف رسید، 40الی 45 دقیقه بعداز صرف قهوه، تست اسپیرومتری مجدد، انجام گرفت تا به این ترتیب اثرات کافئین برروی آزمایش شوندگان بررسی شود. پارامترهای مورد بررسی fvc,fev1,fev1/fvc,pef,pef50%,fef25% بودند به دلیل بزرگتر بودن حجم های ریوی آقایان در مقایسه با خانمها، تاثیرکافئین قهوه، روی حجم های ریوی آقایان نسبت به خانمهااندکی بیشتر بوده ولی اختلاف معنی داری با یکدیگر ندارند. آنالیز پارامترهای اسپیرومتری قبل و بعد از مصرف کافئین با استفاده از روش آزمون t جفت شده با نمونه های زوجی، نشان داد که :باتوجه به اینکه سطح معنی داری کمتر از مقدار ?) 05/0 p?)است، میتوان نتیجه گرفت که کافئین موجب افزایش معنی دارهر یک از پارامترهای فوق الذکردر مراحل قبل و بعداز مصرف درهر دوگروه زنان و مردان شده است.
مریم برمکی لطفعلی معصومی
. وظیفه ی سیستم هدایتی قلب تولید ایمپالس های ریتمیک جهت ایجاد انقباضات منظم عضله ی قلبی و هدایت سریع ایمپالس ها در سراسر قلب می باشد. این سیستم هدایتی نسبت به داروها و مواد خاص حساس می باشد. نتیجه ی اختلال در این سیستم غالباً پیدایش یک ریتم غیر نرمال در نوار قلب و مختل شدن کارایی قلب می باشد. یکی از مواد تاثیرگذار در عملکرد این سیستم کافئین می باشدکافئین (1و3و7- متیل گزانتین) یکی از ماده ها ی محرک می باشد مکانیسم بیوشیمیای کافئین در بدن شامل آزاد سازی کلسیم درون سلولی، مهار آنزیم فسفودی استراز و محتمل ترین آنها آنتاگونیستی گیرنده های آدنوزینی است.